Maand: mei 2014

Mijmerende wandelschoenen

vrijdagavond geschreven
 
ze fluisteren mijmerende woordjes
lijken zelfs ietwat opgewonden
dromen vannacht vast en zeker
van wie weet wel onbekende kronkel paadjes
met nu eens klimmen en dan weer dalen
of zetten ze hun stappen ergens in het zand
kuieren ze gemoedelijk langs de waterkant
wordt het verdwalen in het bos
of ergens slenteren  tussen heide bloemen
 
de voeten die bij hen horen
zullen hen de weg wel wijzen
nu de doos waarin ze wonen
zo juist dicht bij de voordeur mag kamperen 
 
 
             ©  Merel

Voor Joke

morgen voelt droef schrijf je
en in je hart tranen druppeltjes
een stroom van ik mis je zo
 
kom ik neem je mee naar buiten
zie je hoe het pluizenbolletje
vleugeltjes krijgt
met de adem van de wind
de weg vindt
naar daar waar onze broers
uitrusten in hun witte wolken watten huisje
 
ik heb een boodschap meegegeven
hoe we moedig ons levenspad bewandelen
ons wikkelen in de warmte van herinneringen
hoe we een boeketje ik zie je graag plukken
en op een regenboog van tedere kleuren
kuiert het gemoedelijk tot daar bij hen
 
ik ben heel zeker dat ze het begrijpen
en van daarboven
met een bundel licht
ons lieflijk een schouderklopje geven
 
         © Merel

Een boom in Diependael

je kijkt me aan
met ogen
die dromen van verlangen
 
of ik met je mee ga
langsheen de schoonheid
die in alle stilte
groene fluister zinnen ritselt
 
al ben ik oud en stram mompel je
zo lang reeds vastgeroest  met de ondergrond
en al lijkt het alsof ik op krukken loop
 
ik voel me als een vlinder op ontdekkingsreis
met kriebels in mijn buik
die als nieuwsgierige blikken
heen en weer schommelen
 
             ©  Merel
 
 
De tweede foto van ‘Diependael’ van Mickey’s blog bleef heel dicht bij me … zo dicht dat woordjes verstrengelden tot zinnen :
 

Het kan gebeuren

het kan gebeuren
op een doodgewone dag
er is iets dat me raakt
dicht bij me blijft
niet los kan laten
 
zo maar een woord of een stil gebaar
ik koester het
neem het mee naar boven
leg het zachtjes te slapen
streel het in al zijn eenvoud een goede nacht
 
en ’s morgens bij het wakker worden
staan letters me ongeduldig op te wachten
ze popelen als dartele spring in veldjes
dansen uitgelaten in mijn pantoffels
nemen me mee naar daar
waar mijn woordjes nieuwe zinnen kneden
 
              ©   Merel

Er is iets

er is iets met het rokje
gisteren nog braafjes
aan een kapstok in de kast
 
nu vrolijk zwaaiend
met speelse blikken naar de wind
en blote benen die kriebels voelen
 
er is iets met de zomer
nu de adem van de lente
stilaan wat warmer wordt
 
             ©  Merel

Ik had een droom

ik had een droom vannacht
toverde voor jou een vensterraam
met zonnestralen
die haasje over sprongen met de nacht
en hoopvol klopten van laat mij er in
 
ik opende de luiken
zag hoe het licht in kracht toenam
verstrengelde met je zenuwbanen
als een medicijn er doorheen stroomde
 
je knipperde even met je ogen
en het wazige dat als een sluier je beklemde
wist niet wat er gebeurde
vluchtte weg ver weg van jou
 
je keek rondom je met een verbaasde blik
zag hoe de bomen weer naar je wuifden
de tralies die je horizon in een wurggreep hielden
verbrijzelden in duizend stukken
en je ogen kropen bevrijdend uit hun schaduw
 
                  © Merel

zeeminnend

je kijkt nog even om
alsof je niet genoeg kunt krijgen
van de horizon
die je mijmerend achter je laat
 
en door de blikken die je werpt
in de adem van het hemels blauw
ben ik bang
dat je je evenwicht verliest
 
je kijkt me verwonderd aan
weet je dan niet fluister je met stille stem
dat ik het meisje van de branding ben
geschreven met de mooiste zinnen van het strandverhaal
 
dat ik blootsvoets
verbonden ben met die ene golfslag
zo uitgelaten als een kind
zeeminnend over het water dans
 
            ©  Merel

 

Met dank aan Willy en zijn foto van het sculptuur ‘evenwicht’ van Dirk De Keyser dat als het ware mijn muze werd

http://dorpstraat-mariakerke.skynetblogs.be/archive/2014/05/12/evenwicht-8186877.html

Lente tranen

heel even nog huilt de lente
als druppels
die verstrengelen
met een herfstwind in mei
 
gelukkig is er nog een morgen
dan baart het licht een droom lang naar uitgekeken
en uit een wolk met kleine slierten blauw
worden warme dagen opnieuw geboren
 
             © Merel