Laten we

laten we nog wat dansen 

zinnen blikken in het dichtbij zijn

samen kuieren tussen de lijntjes van poëzie

de tijd knuffelen die we nog hebben

nu tot ziens ons bijna staat op te wachten

 

door het deurtje van mijn binnenkamertje

stappen de afgelopen dagen mijmerend naar binnen

ze nestelen zich gemoedelijk op hun plekje

en weten me te verwarmen 

als jij weer ver weg je levensloop volgt

 

          ©  Merel           

 

Poëzie

iets fluistert noem het poëzie 

nu zijn zoen je wang verwarmt 

zijn blikken in je ogen kijken 

het plagerige zo speels je bekoort 

en zijn stem naast je wandelt

 

ja mijmer ik dit is poëzie 

nu ver weg voor even zo dicht bij me is 

en een moederhart

op de schommel van het samenzijn

zo blij is met de dagen die we samen delen 

 

             ©  Merel

Vleugelwoorden

uit het niets komen vleugelwoorden 

ze zweven lichtjes op een mijmerdraad 

met kleine stapjes dichter bij het dicht 

ze spinnen gaten in de wolken

en in het kloppend hart van een lichtbundel

ontdekken ze het open poortje van een droom 

 

             ©  Merel                     

 

Alpenkamp

Zondagochtend vertrekt ons jongste weer op Alpenkamp ….. speciaal voor blinden en slechtzienden

 

je bergschoenen kijken je uitdagend aan 

kies je weer voor de zwaarste bergtocht 

lees je in hun veters 

de laatste spullen worden ingepakt 

morgen zie je iedereen weer terug 

begeleiders die het licht zijn

voor zij die het niet goed zien 

samen met hun rugzak

om je veilig en wel aan vast te houden

de kookploeg die je staat op te wachten 

na een dag van klimmen en dalen 

met heerlijke geuren in het heem

en een tafel die zegt laat het je smaken

de avonden met warme verhalen 

en je gitaarklanken als afsluiter van een mooie dag

met een geniet ervan wuiven we je morgen uit 

tot in augustus dan staan we je weer op te wachten

 

                     ©     Merel           

 

Ik hoor

ik hoor hoe letters ontwaken

we hebben er zin in fluisteren ze

er schommelt iets op de lippen van hun mond 

zullen we woorden kneden mijmeren ze

zachte zinnen die de dag omarmen

als een knipoog gedragen door de wind

met liefdevolle vleugels van beminnen

en sprankelende bubbels in hun buikgevoel

zullen we schittert het glinsterend in hun ogen

 

                    ©   Merel 

Buien

buien drijven weg

licht priemt door de wolken 

je geeft me je regenjas

straalt een brede glimlach 

morgen zeg je

zomer ik weer mijn zomer 

speciaal voor jou

 

          ©   Merel  

Woorden

slapen je woorden vraagt het gemijmer 

zijn ze misschien moe

neen fluister ik 

ze houden van de zomer 

van het buiten zijn 

schrijven in gedachten nieuwe zinnen

laten ze groeien in het tuintje van hun voelen 

zo nu en dan gaan ze even binnen

om wat van hun vruchten met anderen te delen

 

              ©   Merel

 

Binnenzak

je neemt me mee in je binnenzak

dicht bij je kloppend hart

ik voel de stroom van woorden

zin me in het midden van een zin 

voel een warmte van goed gevoel 

en dicht mijn naam 

in de golven van de jouwe

 

           ©  Merel 

Zacht

zacht heel zachtjes 

wikkel ik je naam in mijn zinnen 

er is iets met je woorden 

ze schommelen dicht in mijn gedachten 

ik wil ze zo graag iets geven

maar ik weet niet juist wat 

misschien een vlinder glimlach 

of een lichtje dat je verwarmt 

en een goed gevoel dat je omhelst 

zodat je mijmer dromend verder zeilt 

op de waterloop van je leven

 

         ©    Merel         

Broer

Vandaag zou mijn grote kleine broer 51 worden

(laptop probleem bijna opgelost )

 

je was mijn klein broertje zo lang naar uitgekeken 

dat het ook een zusje kon zijn probeerde men me uit te leggen 

ook al wist ik van waar de kindjes kwamen 

diep in mij vertelde een stemmetje dat zo iets niet kon

 

je werd groter en kreeg het plots heel moeilijk 

door een val in school werd het voor jou een beetje anders 

ik zag onze ouders voor het eerst echt huilen 

maar jij zo dapper als je was ging verder in je onderweg 

 

plots werd je nog zo veel groter 

groeide je boven me uit 

en werd je mijn grote kleine broer 

samen met papa rouwden we om onze mama

die veel te jong de strijd verloor 

 

gelukkig leerde je even later je grote liefde kennen

en zag ik je openbloeien als nooit voorheen

tot ook bij jou die stoute beesten in je hoofd kwamen wonen

en je na enkele maanden zo moe je ogen sloot

 

nu kan ik niet anders dan stilletjes naar je zwaaien 

als wolken huisjes boven onze tuin verschijnen 

het ga je goed daar waar je nu bent 

dank je wel dat ik je zus mag zijn 

 

         ©   Merel