26 jaar geleden in de nacht van 28 – 29 november begon mijn mama aan haar laatste reis
het wordt koud vannacht
net zoals die ene nacht
toen je bootsman zachtjes fluisterde
ze heeft genoeg geleden
ik neem haar met me mee
daar waar ze mag rusten verlost van alle pijn
we konden niet anders dan je loslaten
troostten ons met het weten
dat je lichaam die laatste dagen
meer en meer om je laatste adem smeekte
en omdat we zo veel van je hielden
lieten we je heel stilletjes gaan
nu drijf je samen met papa
in het vaarwater van je bent niet meer alleen
en ik weet het bijna zeker
dicht bij jullie zeilt het bootje van mijn broer
vannacht verwarm ik een knuffeldekentje
en kneed teder een ik mis je zoen
© Merel