Maand: juni 2017

Vol verwachting

Laptop nog steeds bij de laptop dokter … gelukkig is er nog een iPad 

 

vol verwachting kloppen letters aan haar deur

we hongeren naar nieuwe woorden 

straks weten we niet meer hoe te zinnen 

 

ze schudt haar hoofd 

bewaar ze voor een andere dag 

ik wacht nog op een blanco blad

 

       ©   Merel

Ze wil wel

Omdat er problemen zijn met de laptop zal het hier even wat stiller worden

 

ze wil wel nieuwe woorden zinnen 

ziet beelden voor zich om te dichten

en in het mijmerbos fluisteren letters 

komaan pluk me dan 

ze wil zo graag 

alleen het lukt heel even niet

 

           ©   Merel

Yasmine

25 juni 2009 : de Vlaamse muziekwereld was in diepe rouw na het onverwacht overlijden van Yasmine.

Daarom deze woordjes … woordjes een beetje gekneed met titels van liedjes die ze ooit zong

 

het blauw dat je ooit zong
is licht ontvlambaar
en hoog in de wolken
druppelen letters vraag me niet waarom
je zinnen wiegen een ik wil vrij zijn
maar diep in jou
was je toch graag bij ons gebleven 
 
ook al ben je nu in niemandsland
steeds weer tikt de klok
en de noten die je ooit zong
fluisteren ken je dat gevoel
zo broos te zijn als porselein
 
voor jou dicht ik duizend woorden
en op de rode loper van je leven 
voetstappen ze nog steeds
zoals jij zo is er maar een
 
          ©   Merel

Zwoele nacht

het wordt zwoel vannacht
en ik schaduw alvast een vijver
als het licht slaap geeuwend haar ogen sluit
neemt de maangodin je mee naar het koele water
al spelend spettert ze druppels op je naakte lijf
als zinderende zoenen van beminnen
 
          ©  Merel
 
       

Wat

wat als ik je zomer met dichtvingers
die je buikgevoel bespelen
en hittegolven knetteren
in een dicht verstrengeld dicht
 
              ©  Merel
      

Een sprookje

ooit was er een sprookje
het struikelde en viel over haar woorden
ze wist niet meer hoe het verder moest
zoals alle sprookjes begon het met ‘er was eens’
maar het vervolg kende ze niet meer
alles lag als broze letters op de grond
door elkaar geschud en niet meer leesbaar
het sprookje huilde stille tranen
wat was ze zonder zinnen
niets helemaal niets
 
waarom huil je vroeg een mier
en ze kwam dicht bij het sprookje zitten
ik ben geen sprookje meer snikte ze
ik heb al mijn zinnen laten vallen
en nu liggen ze daar als letters
die niet weten hoe eraan te beginnen
 
niet droef zijn zei de mier
ik roep de andere mieren wel
wij zijn niet alleen maar werkmieren
maar ook en dat geloof je misschien niet
hebben we veel verbeelding
we puzzelen de letters weer bij elkaar
maken van woorden sprookjeszinnen
en voor je het weet ben je weer een sprookje
 
ze zwoegden de ganse dag
en toen het donker werd
kwamen vuurvliegjes aangevlogen
die als lichtjes hielpen bij hun werk
beetje bij beetje groeide het sprookje
en ergens middenin kwam er zelfs een fee
die met veel fantasie met haar toverstokje zwaaide
toen het ochtend werd
en het sprookje haar ogen opende
vroeg ze zich af heb ik dit nu wel of niet gedroomd 

 

              ©  Merel

Dag papa

dag papa
hoe was je dag vandaag
daar waar je nu in alle vrede rust
hier gaat alles gewoon zijn gangetje
het was een warme tweede juni zondag
en ja ik heb ervan genoten 
alleen het was ook Vaderdag
en ook al denk ik iedere dag aan jou
vandaag mis ik je precies net een ietsje meer
het voelt nog vreemd om je geen zoen te kunnen geven
en je een fijne Vaderdag te wensen
heb ik je ooit dank je wel gezegd
voor alles wat je voor me deed
weet je wat ik fluister het heel stilletjes
leg het in de handen van het windewind
misschien weet zij wel de weg naar jou
en vertelt ze je hoe ik zielsveel van je hou
 
           ©  Merel
 

Hemels sprookje

onlangs vloog ik hoog boven de wolken
het was alsof ik stapte in een hemels sprookje
zij die niet meer waren keuvelden gezellig
in een van de vele witte wolken watten huisjes
kijk daar zat mijn vader buiten op een bankje
met mijn moeder zo lieflijk in zijn armen
en mijn broertje zat gezellig dicht bij hen te spelen
ik keek met zo veel warmte naar al die huisjes
het voelde goed om hen te zien tussen zoveel anderen
alsof ze leefden in een wereld van gelukkig zijn
ik zag alleen maar vrolijke gezichten
tot het vliegtuig stilaan begon te dalen
de wolken plaats maakten voor een helderblauwe lucht
ik keek nog even om zag ik daar niet iemand zwaaien
stapte langzaam uit het hemels sprookje
met op mijn lippen een glimlach die me zo verwarmde
 
             ©  Merel

Thuiskomen

de poort opent zich met veel warmte
het huis glundert jullie zijn er weer
we knussen ons in de zetel van het thuisgevoel
koesteren de sfeer van gezelligheid
 
zoonlief zo lang alleen deed het uitstekend
met trotse blikken knuffel ik hem
en mijn loslaten voetstapt weer wat  verder
 
            ©  Merel