Maand: juni 2017

Vol verwachting

Laptop nog steeds bij de laptop dokter … gelukkig is er nog een iPad 

 

vol verwachting kloppen letters aan haar deur

we hongeren naar nieuwe woorden 

straks weten we niet meer hoe te zinnen 

 

ze schudt haar hoofd 

bewaar ze voor een andere dag 

ik wacht nog op een blanco blad

 

       ©   Merel

Ze wil wel

Omdat er problemen zijn met de laptop zal het hier even wat stiller worden

 

ze wil wel nieuwe woorden zinnen 

ziet beelden voor zich om te dichten

en in het mijmerbos fluisteren letters 

komaan pluk me dan 

ze wil zo graag 

alleen het lukt heel even niet

 

           ©   Merel

Yasmine

25 juni 2009 : de Vlaamse muziekwereld was in diepe rouw na het onverwacht overlijden van Yasmine.

Daarom deze woordjes … woordjes een beetje gekneed met titels van liedjes die ze ooit zong

 

het blauw dat je ooit zong
is licht ontvlambaar
en hoog in de wolken
druppelen letters vraag me niet waarom
je zinnen wiegen een ik wil vrij zijn
maar diep in jou
was je toch graag bij ons gebleven 
 
ook al ben je nu in niemandsland
steeds weer tikt de klok
en de noten die je ooit zong
fluisteren ken je dat gevoel
zo broos te zijn als porselein
 
voor jou dicht ik duizend woorden
en op de rode loper van je leven 
voetstappen ze nog steeds
zoals jij zo is er maar een
 
          ©   Merel

Zwoele nacht

het wordt zwoel vannacht
en ik schaduw alvast een vijver
als het licht slaap geeuwend haar ogen sluit
neemt de maangodin je mee naar het koele water
al spelend spettert ze druppels op je naakte lijf
als zinderende zoenen van beminnen
 
          ©  Merel
 
       

Wat

wat als ik je zomer met dichtvingers
die je buikgevoel bespelen
en hittegolven knetteren
in een dicht verstrengeld dicht
 
              ©  Merel
      

Een sprookje

ooit was er een sprookje
het struikelde en viel over haar woorden
ze wist niet meer hoe het verder moest
zoals alle sprookjes begon het met ‘er was eens’
maar het vervolg kende ze niet meer
alles lag als broze letters op de grond
door elkaar geschud en niet meer leesbaar
het sprookje huilde stille tranen
wat was ze zonder zinnen
niets helemaal niets
 
waarom huil je vroeg een mier
en ze kwam dicht bij het sprookje zitten
ik ben geen sprookje meer snikte ze
ik heb al mijn zinnen laten vallen
en nu liggen ze daar als letters
die niet weten hoe eraan te beginnen
 
niet droef zijn zei de mier
ik roep de andere mieren wel
wij zijn niet alleen maar werkmieren
maar ook en dat geloof je misschien niet
hebben we veel verbeelding
we puzzelen de letters weer bij elkaar
maken van woorden sprookjeszinnen
en voor je het weet ben je weer een sprookje
 
ze zwoegden de ganse dag
en toen het donker werd
kwamen vuurvliegjes aangevlogen
die als lichtjes hielpen bij hun werk
beetje bij beetje groeide het sprookje
en ergens middenin kwam er zelfs een fee
die met veel fantasie met haar toverstokje zwaaide
toen het ochtend werd
en het sprookje haar ogen opende
vroeg ze zich af heb ik dit nu wel of niet gedroomd 

 

              ©  Merel