Te lang

te lang gewoon maar letters netjes op een rij

worden ze nu verwarmd door het goed gevoel 

vrolijk en uitgelaten ver weg van het witte blad

kneden ze terrasjes op het marktplein

met stoelen die uitnodigend wuiven 

de laatste juni zondag die glundert van genoegen
en heel liefjes met de zomer flirt 

 

             ©  Merel

nog wat letters

er bewegen nog wat letters uit het grote letterbos

samen kunnen ze zo veel meer

ze maken het woord wat langer

rekken het tot ze zien wel wanneer

ze schrappen zomer en schrijven zomeren

met warme dagen en een zwoel windje

wie weet komt er wel een hittegolf

die met zweetparels zinnen laat puffen

en rokjes die vrolijk blote benen strelen

 

              © Merel

Letters

je hoort ze opgewonden praten

de letters aan de takken van het grote letterbos

plukrijp willen ze bij de eerste zijn

die als schakels van verlangen

nieuwe woorden vormen in het gras

kijk hoe ze vallen naar omlaag

op blote voeten heel dicht bij elkaar

hand in hand kneden ze het eerste woordje

het voelt zo goed deze juni dag
zo blij dat ze eindelijk ‘zomer’ schrijven mag

 

           © Merel

Er schommelen

er schommelen nog wat klanken in je oren

je stem kraakt en komt heel traag achter je aan gelopen

je kleren hebben binnenpretjes en draaien gemoedelijk wat rondjes

en zelfs al valt de regen nu met bakken uit de lucht 

er straalt vreugde uit je kijkers

en in het zeteltje van je rechter boezem kamertje
neuriet het festival een tweede leven

 

               © Merel

Ik zomer je

ik zomer je in deze kortste nacht

ook al knetteren er geen vonken

die als zwoele golven

het maanlicht in de vijver bevruchten

lijkt de hitte nog ver weg

ik lief je met tedere laagjes

zo zacht als een lief me liefje
zo teder en zo zacht

 

         ©  Merel

Moederen

je hebt er zo lang naar uitgekeken 

je spullen bijeen gepakt

en nu je tussen zoveel anderen

de lucht van het festival inademt

helemaal opgaat in de klanken die je hoort

en alles om je heen vergeet

’s nachts gemoedelijk in je tentje slaapt

en zelfs regen je niet kan storen

zegt een stemmetje heel diep in mij

hoe ik het je van harte gun

en toch knaagt er iets

alsof onrust in me borrelt

en vraag ik me af waarom loslaten

bij mijn zoon zo heel bijzonder

steeds weer een beetje moeilijk is

 

             ©  Merel

Vader

je zit daar in je kamertje
gelukkig noem je het ‘thuis’
in de zetel van je laatste levensloop
je krant op tafel
en jij die me probeert te vertellen
wat je juist gelezen hebt
alleen je woorden rollen soms moeilijk uit je mond
en je hapert al eens in wat je zeggen wil
ik probeer je woorden op te rapen
zo goed mogelijk te doorgronden
maar af en toe blijft er eentje liggen
te moe om zich zinsbeeldend nog eens uit te rekken

           ©  Merel 

Huidwoorden

ik heb wat huidwoorden voor je

ze vertellen hoe de nacht

ons wikkelt in een dicht bij dicht

hoe we ontwaken

in het samensmelten van een zoen

als een liefkozing

bij het plukken van de nieuwe ochtend

en een knipoog in ons verder gaan

 

               ©  Merel

Op de schommel

op de schommel van de zomer

speel ik schuif af met het goed gevoel

land zachtjes in een veld van klaproos zoenen

geprikkeld door de passie van verlangen

verbrand ik me bijna aan een hittegolf

      

         ©  Merel

Het raakt je

Geschreven voor een moeder die het zelfvertrouwen bij haar ‘bijzonder mooie zoon’ ziet groeien nu hij schilderen heeft ontdekt

 

het raakt je tot in het diepste van je moeder zijn
nu je ziet hoe hij beetje bij beetje groeit
als een lentekind dat stilletjes ontpopt
en laagje bij laagje
de verwarde kronkels in zijn hoofd ontwart
het hoofdje eens zo barstensvol
vindt kleine gaatjes waar uit opgekropte spanning ontsnapt
de dwarsliggers in zijn onderweg
lijken plots veel minder zwaar
nu kleur zijn levenspad verwarmt
en het zelfvertrouwen zijn gemoedsrust streelt

                 © Merel