Terug

Terug van Rhodos en vanavond is onze jongste er ook weer … met zeker en vast heel veel mooie berg verhalen

of het mooi was

en even kijk je nog naar het hemelsblauwe

hoe de kleur zich wikkelt in je vakantie herinnering

de zee zwaait een tot ziens

de stilte komt op blote voeten naast je lopen

tot voorbij de bocht

dan fluistert ze heel stilletjes

ik kom je nog wel ergens tegen

Heel stilletjes

heel stilletjes stap ik in de ochtend

zelfs mijn gefluister zwijgt stille woorden

alles om me heen ademt stilte

en ik stroom langzaam in een zee van rust

Ik strand

ik strand in de armen van de branding

een golf komt naar me toe

ze druppelt parels

als een krans van welbehagen

je bent de dichtvrouw fluistert ze

ik heb zo lang op je gewacht

kom ik heb iets dat je zal bekoren

een windbries die je zinnen streelt

als een zomerdans op blote voeten

Wat doe je

Vandaag is onze jongste weer vertrokken richting jaarlijks Alpenkamp

wat doe je vraagt onze jongste

gewoon even niets zeg ik

nu ik na het avond eten

buiten in de zetel van de rust

in alle stilte het schouwspel van de wolken bewonder

niets helemaal niets

en hij kijkt me verwonderd aan

niets dat kan toch niet

ik kan hem wel begrijpen

in zijn hoofd bewegen reeds zijn Alpen stappen

beklimt hij de hoogste toppen in het verre Zwitserland

zich stevig vasthoudend

aan de rugzak van zijn begeleider

droomt hij van een bonte avond

samen met zijn gitaar zijn trouwe metgezel

heel even gaat hij weer bergen verzetten

en ja niets doen staat niet op zijn lijstje

Op de schommel

Even genieten van de zomer … Nieuwe woorden en blog bezoekjes op het ritme van ik zie wel wanneer … Eventjes alles kan en niets moet

op de schommel van de muze
komen woorden naast me zitten
ik heb een mooie zin voor jou fluisteren ze
als je het nu in je gevoelens laat borrelen
dan kneed je vast wel een nieuw gedicht

laat me nog even zeg ik
gewoon wat drijven in het goed gevoel
ik heb het ritme van mijn dag ietwat getemperd
spin mijn zomerdagen in ik zie wel wat ik doe

Een windzucht

een windzucht huivert stille woorden
een kind fluistert
kan ik nog geloven in een morgen

de horizon neemt haar hand
ergens kleurt de dag hoopvolle linten
zal liefde je verwarmen

ze mompelt zinnen van niet begrijpen
wil zo graag spelen in een wereld
die vervuld van vrede naar haar kijkt

Mijn woorden

Heel even een ik zie wel wanneer …. eventjes wat vakantiestemming …. om de andere dag nieuwe woorden of gewoon even niet … ik bekijk het wel … eventjes zomeren … eventjes de dag plukken

mijn woorden

ze zomeren een beetje

misschien kneden ze morgen nieuwe letters

of wie weet zwijgen ze wel een week

ze dompelen zich in we zien wel wat we doen

plukken geniet momentjes

onthaasten even

happen naar een nieuwe adem

en kleuren de avond met een glimlach

hoe rustgevend de dag wel was

De stad

Na een week Kroningsfeesten loopt de stad stilaan leeg. 1 inwoner op 10 deed mee … 3000 deelnemers.
Stilaan begint ook hier nu de vakantie uittocht

de stad blikt terug
het was mooi klinkt het door de straten
zoveel mensen ingetogen
deze juli week belevend
ze gaan naar huis met een goed gevoel
mijmeren beelden die ze kneden
in de herinnering van hoe het was
zelfs de regen hield zijn adem in
neen hier wilde ze geen stoorzender spelen