Maand: oktober 2015

Woorden

er komen woorden naast me zitten
ze stralen zonnige blikken
zeggen niet echt veel
wikkelen zich in mijmerdromen
en spinnen zinnen
op het weefgetouw van herfstdraden
 
            ©  Merel

Een zondag zoentje

een zondag zoentje
nog niet echt wakker
draait zich nog even om
de dag duurt vandaag wat langer
nog een uurtje blijft ze onder het dons
straks als ze wakker wordt
strelen haar lippen
heel lieflijk de nieuwe ochtend
 
           ©  Merel

Vader(2)

Omdat zo velen van jullie er naar vroegen : mijn vader heeft het voetbal niet gezien. Hij is 2 avonden in slaap gevallen voor tv

 

een doodgewone dag 

het meisje laat haar hond uit 

het licht bijna op rood 

ze aarzelt even 

wacht 

want ja ze heeft een zee van tijd

 

iets verder in die ene kamer

waar witte jassen een schouderklopje geven 

trekt de zee zich terug 

een vrouw dolend tussen golven

fluistert met stille stem

geef hem nog een lente na de winter

 

              ©   Merel

 

Vader (2)

een ik ben er weer zoen
hoe het met je gaat
en ik zie hoe kwetsbaar 
ineens zo veel ouder in zijn zetel zit
een hese stem krakend in zijn voegen
met flarden die het soms niet weten
vanavond is er voetbal zeg ik
ik zoek voor jou alvast de juiste zender
en mijn woorden in het late avonduur geschreven
komen naast me zitten en vragen heel stilletjes
zou hij nu ook kijken
 
                 © Merel

Vader

zo broos 

bevend in je zijn 

wankel in het gaat niet meer

ben je nu daar waar witte jassen

met al hun kunnen voor je zorgen

in je ogen lees ik een waarom nog 

alsof het voor jou niet meer moet 

toch maak je soms nog van die grapjes

en ja daar trek ik me aan op

 

       ©    Merel

Ballerina dromen

een fotograaf vroeg me enige tijd geleden of hij enkele van mijn gedichten in zijn foto’s mocht verwerken. Voor een van zijn foto’s schreef ik het volgende gedicht. De tentoonstelling – zei hij toen – zou ergens in oktober en november zijn

Zelf doe ik mee met een andere tentoonstelling waarvan gisteren vrijdag de vernissage was.  Nu moet het natuurlijk lukken dat de vernissage van de tentoonstelling van de fotograaf ook op dezelfde gisteren vrijdag was.   Omdat ik er niet naar toe ben kunnen gaan (ga natuurlijk wel later nog kijken) daarom dus dit gedicht  (je moet er zijn kleindochter bij dromen dansend als een kleine prima ballerina) :

 

op een dag
ergens in mijn onderweg
sprankel je vertederend in mijn voelen

je danst als een elfenkind 
vergeet alles om je heen 
alleen jij en de juiste noten 
die zachtaardig je zijn verwarmen
 
vederlicht beweeg je in mijn muze
meer je zwanend mijn woorden
ontrafel ik de spitzen van je droom 
om ooit als een prima ballerina te mogen dansen
 
               ©    Merel

Goedemorgen

een goedemorgen 

klopt stilletjes aan het keukenraam

de nacht was koud met licht gedruppel

en ze beeft verkleumde letters

kom maar binnen zeg ik

er is nog wel nog een stoel voor jou

en met een glimlach droog ik haar warm

de geur van verse koffie 

kleurt haar wangen van verlangen

ze sluit haar ogen

en de eerste woorden komen naast haar zitten 

de dag is pas begonnen 

ze heeft nog tijd genoeg voor nieuwe verzen

 

            ©  Merel 

 

De stilte

heel stilletjes
op blote voeten
om niet te storen
komt ze naast me zitten
zelfs geen zuchtje van de wind
geen stil gefluister
geen boterbloemetjes
die zachtjes praten
zelfs de stilte
houdt heel even haar adem in
alleen het gemijmer en het goed gevoel
het kijken naar de horizon
en het zin dichten van de golven
 
          © Merel