je hebt je er bijna bij neergelegd
de muur te stevig om tegen op te boksen
went zelfs een beetje
alsof hij langzaamaan bezit van je neemt
met harde ogen naar je kijkt
en zegt je bent een deel van mij
tot de verbijstering aan je arm trekt
misschien is het nog niet te laat
je ziet kleine scheurtjes
keiharde lagen
worden plots wat zachter
er komt beweging in de voegen
en stenen te lang opeen gestapeld
vallen zuchtend uit elkaar
tot steengruis voor je voeten ligt
en op een dag kijk je verwonderd om je heen
zie je hoe tussen het gruis een klaproos groeit
die met de vleugels van de wind wat zaad verspreidt
en je levensweg zo kleurrijk voor je dicht
© Merel
