Daar sta ik dan aan de eindstreep van je levenspad
Je tijd zei hier stopt het
En plots is alles anders
Het eindige van het zijn zo rakelings confronterend
Jij en ik we scheelden slechts drie dagen
Je was de buurjongen van mijn grootouders
Mijn neef zijn vriend in jonge jaren
En je werd de man van een van mijn klasgenootjes
Nu ben ik hier bij je afscheid
Een zee van mensen nog heel even dicht bij jou
Je was gekend bij zo velen
Hoe lang is het geleden dat je onze badkamer kwam opfrissen
Zo plots en onverwacht ga je van ons weg
Ongeloof schommelt in de blikken van de mensen
De woorden die we over jou hoorden blijven hangen
En net zoals dat ene lied op het einde van de viering
De steen gelegd in de rivier
Zo blijf je verder stromen in onze gedachten
Micheline
ogenindeschaduw 