Tussen

tussen kriebel krabbels van wat noten
bewegen de eerste akkoorden van lente mij

ik huiver vertederende gevoelens
in de klankschaal van je lied

in het getokkel van het nu
verwarm ik de snaren van je gitaar

       ©  Merel

Je proeft

je proeft de adem van een late avond
nog even
dan vlecht de nacht zich in het slapengaan

je bent nog niet echt moe
in je buik bruisen mijmerende bubbels
vol verlangen prikkelt je hoofd in mijn schoot

            ©  Merel

In ons huiddicht

in ons huiddicht van samen zijn
smelt verlangen

liefdevol

druppelsgewijs
als een ijsblokje

in de navel van vertrouwen

            ©  Merel

Gebroken

gebroken
wil ze vluchten
ver weg van de gebarsten meisjeskamer
niet meer verstikken in verscheurde weefsels

rustgevend
wil ze verdwalen
in het zacht-zijn van het licht

het licht dat jij haar gisteren gaf

          ©  Merel

Broer (3)

ik zou zo graag lente kriebelen
in je been dat niet meer kriebelt
in je stem zo verzwakt

ik zou zo graag lente kriebelen
in je zomer die nog slaapt
rotsvast geloven dat ze voor jou zal zomeren

             ©  Merel

verdriet

wat met verdriet
het staart naar een leegte niet te omvatten
de buikpijn in de schoot waar alles ooit begon
huilt tranen die stromen naar een stroom van stilte

             © Merel

Hoe verwarm je troost

Voor alle slachtoffers en familie, niet alleen zij die nu begraven worden maar ook al diegenen die vergeten worden, waar niet over gesproken wordt

hoe verwarm je troost
nu ijskoud naast je wandelt

je struikelt over woorden
weet niet welke op te rapen
zoekt naar de zin van het gebeuren
maar zelfs hij buigt verweesd het hoofd

        ©  Merel