Dag papa

Vandaag zou mijn vader 90 worden

 

met zachte laagjes verwarm ik je naam

mijn wensen strooi ik 

in de vleugels van de wind

misschien vinden ze zo wel hun weg

naar daar waar je nu rust

ik zou zo graag nog even met je praten 

zo maar de laatste nieuwsjes delen

het is een gure vriesdag vandaag 

een koude die we niet vaak voelden op je verjaardag 

hier gaat alles zijn gangetje 

ik weet niet of ik het je reeds vertelde 

maar onze ver weg zoon woont nu samen zijn grote liefde 

en ook voor onze jongste komt er binnenkort 

een nieuwe afslag in zijn soms toch moeilijke onderweg 

maak je maar geen zorgen papa hij zal het wel redden 

we blijven dicht bij hem 

en ook anderen zijn zorgschakels die hem helpen

dag papa ik zwaai nog even naar jou 

het ga je goed daar in je witte wolken watten huisje

 

           ©  Merel                 

Ver weg zoon

Vandaag wordt onze ver weg zoon 33 jaar

 

ik word wakker 

met wat zachte moeder mijmer laagjes

hoe je zo veel jaar geleden dacht

– toen een sneeuw winter laatste februari zondag –

nu heb ik lang genoeg in je schoot gewoond

en we voor het eerst

vertederend en vol van liefde naar je keken

 

dat kleine kindjes groot worden ja dat weten we

dat het zo vlug zou gaan hadden we nooit gedacht 

en dat je je geluk zo ver weg zou zoeken 

het was wennen dat je dat maar weet

vooral vandaag zou ik je graag wat dichter bij me hebben

ik kneed voor jou een super warme zoen 

wikkel ze in knuffels van ik zie je graag

en fluister heel stilletjes 

het duurt niet lang meer dan komen we naar jou

 

           ©  Merel

 

Het verlangen

het verlangen kijkt naar buiten 

droomt een vroege lente droom

gisteren bij zonsondergang 

floot een vogel de mooiste melodie 

wie weet was het begin van zo veel meer

 

het geduld tikt op haar schouder 

het is nog veel te vroeg 

ze voorspellen koude winterdagen

denk liever aan een warme sjaal 

want februari maakt een afspraak met de vriezeman

 

maar ik mag toch hopen 

fluistert het verlangen met stille stem 

ergens ver weg voorbij de horizon 

daar wil ik geloven 

komt met kleine stapjes de lente dichterbij 

 

           ©  Merel

 

Zo maar

zo maar een februari dag
ik draai cirkels rond mijn letterkorf
twijfel welke ik zal nemen

ik wil ze kneden
in de horizon van het licht gefluister
hoe ze als een speelse verleidster
misschien wel de lente wil bekoren

ik stop wat letters in mijn binnenzak
neem ze mee naar buiten
ze mogen blij en vrolijk stoeien
op het springtouw van de nieuwe dag

 

          © Merel

Vandaag

 

vandaag wil ik je dichter zijn fluister je
en je opent voor mij
verzen nog nooit gelezen

je neemt mijn hand
samen wandelen we 
tussen de regeltjes van intieme zinnen

of ik de warmte voel
vraag je
het bubbelen van vonken
en je komt dicht
heel dicht bij mij

 

        ©  Merel

Het was koud

het was koud vannacht 

letters in de letterkorf bibberen 

twijfelen wat ze gaan doen 

hebben ze wel een warme sjaal

en een dikke winterjas

tot plots sommige bewegen

en het eerste woord zich laat zien 

komaan we blijven hier niet zitten 

de zon kleurt stilaan de lucht 

het wordt een mooie winterdag 

laten we wat warme zinnen schrijven 

de vrieskoude krijgt ons niet klein

 

              ©. Merel

3 februari

er is iets bijzonders

met deze eerste februari zaterdag

ook al is het een koude ochtend 

mijn levensboom ontwaakt met een warm gevoel 

zo dankbaar dat weer een nieuwe tak mag groeien 

 

             ©  Merel

Februari

en weer zinnen we februari 

nog even 

en mijn woorden worden weer een jaartje ouder

het licht gaat wat later slapen

en ergens tussen jou en mij 

– er is een iemand die weet wat ik bedoel –

starten we ‘s avonds niet meer in het donker 

ook al voorspellen ze misschien een winterse bui

toch is de lente niet meer zo ver weg 

nu uit de grond het prille nieuwe 

ontluikend hoopvol in al haar schoonheid pronkt 

 

                © Merel