Gedichten van Micheline Cuypers geweven met de emotie die haar overvalt
waren het lentekriebels
vergeet-mij-nietjes die dicht bij haar kwamen
was het dat ene woord dat haar verwarmde
en alles om haar heen deed groeien
ze voelde zich uitgelaten
liep op blote voeten in het gras
zoende de eerste lentebloesems
vlocht een krans van nieuwe dromen
geboren onder het tak gemijmer van een appelboom
zelfs maartse buien konden haar bekoren
want ze wist hoe even later de zon weer met haar stoeide
morgen dacht ze
morgen schrijf ik vast en zeker een gedicht
© Merel
mag ik je muze zijn
als zinnen die streel zacht dansen
tussen de poriën van je huid
als golven die speels minnen
in de stilte van de nacht
als het crescendo van liefdeswoorden
nu vingers dichten op het ritme van ik lief je
© Merel
als de lente op zich laat wachten
verwarmen we onze zinnen
met blikken die een warme liefde fonkelen
© Merel
je hebt het koud zeg je
en ik neem je mee naar de stilte van mijn woorden
we schaatsen tussen nieuwe zinnen
krijg je het nog niet warm vraag ik
of wil je wat verder
voorbij de winter horizon
daar waar een zwoel windje glundert
ik zie je langzaam stralen
je wikkelt je uit je dikke jas
neemt mijn hand
en je begrijpt plots de glimlach van mijn zinnen
© Merel
wat avond mijmeringen
op een woensdag na het joggen
met loopmaatjes samen onderweg
hoe was je dag vandaag
het alledaags gepraat
zullen we nog eens een etentje afspreken
en thuis het staren voor een bijna blanco blad
ergens een kruispunt in een onderweg
en woorden die heel stilletjes spinnen
tot ze de liefste en warmste zinnen vinden
© Merel
ergens tussen de wijzers van de namiddag
schommelen woorden op het ritme van de tijd
even wordt het stil
nu verzen mijmeren hoe het verder moet
de wind is gaan liggen
en een schuchtere zon glimlacht zinnebeelden
de dichter wiegt ze in zijn armen
en een gedicht spint zich in de zaterdag
© Merel
stil kleurt ze dag
met woorden die zachtjes schuifelen
in een palet van welke zal ik nemen
buiten kleurt de lucht dreigend
de eerste bui komt dichterbij
maar het geeft niet
want haar zinnen golven
en dat maakt haar blij
© Merel
en weer schrijven we maart
het was een guur begin
met een wind die je deed beven
en zelfs een wit tapijt
kleurde gisteren die eerste vrijdag
nu vriest het nog heel lichtjes
de laatste stuiptrekkingen van de winter
laten we het hopen
want ja ik hoor onze Frank op de radio
en hij kan het weten
met de zon van vandaag
voetstapt het positieve warmpjes in de zaterdag
dromend blik ik naar buiten
nog even denk ik
en sjaal en muts mogen weer in de kast
© Merel
ogenindeschaduw 