Maand: september 2015

Nog even

Met dank aan Hilly
 
nog even dan wentel ik me in mijn slaap 
ik heb je nachtlichtje nog eens gelezen
laat het stilletjes groeien op het kussen van slaapwel
dek het toe met de rust die me overvalt 
het venster staat op een kier
en de sterren twinkelen een stil gefluister
maak je me wakker vraag ik
als bloedrood de hemel kleurt
 
           © Merel

Kunst in de wolkjes

Een namiddag waar kinderen in de stad iets konden knutselen. Het project heet kunst in de wolkjes. Eventjes deze uitleg erbij omdat ik bij de eerste reacties zie dat het zo niet begrepen wordt
 
er is beweging in de stad
die laatste september zaterdag
wandelt kunst in de wolkjes
gemoedelijk naast inspiratie
 
onder het schijnsel van de zon
pronken kleurrijk versierde parasols
en in het hartje van de namiddag
op het bankje van de muze
knutselen kleine kunstenaars
zo groots in hun kunnen de mooiste werkjes
 
              ©  Merel

Ik kijk

ik kijk naar buiten 

wil wat beelden sprokkelen 

de juiste woorden vinden 

ze in zinnen kneden

die de eerste voetstap van de herfst dichten

of zou ik nog even wachten 

een september nazomertje proberen te verleiden 

 

              © Merel

Vederlicht

vederlicht beweegt de stilte 

als een intiem gedicht 

ze nestelt zich op het bankje  

van woordeloos genieten 

het duurt niet lang meer komt naast haar zitten

nog even dan kijken ze samen

naar het mooiste lichtinval

 

                  © Merel

Beetje bij beetje

Omdat het vandaag wereld dementie dag is en ik onlangs het boek ‘Ik mis mezelf’ las over een jonge vrouw van 50 met dementie

 

beetje bij beetje laat je steekjes vallen
je probeert ze weg te blazen
als pluisjes in de wind
die even moe zijn
en straks hun weg weer vinden
tot je er niet meer aan kunt ontsnappen
je verdwaalt in je dagelijkse onderweg
en struikelt over je niet meer weten
beetje bij beetje mis je jezelf
je brein verschrompelt angstaanjagend
en zwarte vlekken verkleuren je herinnering
 
             © Merel

Klein meisje op de kermis

vandaag donderdag de laatste dag van de grote kermis – en zoals ieder jaar startte de kermis op zaterdag met ’s avonds het traditionele vuurwerk
 
 
klein meisje gezellig op de kermis
kijk daar is de draaimolen al
mag ik even op het paardje zitten
en daarna misschien wel op de fiets
wie weet trek ik wel de floche
krijg ik nog een extra ritje
gaan we daarna visjes vangen
en in de spooktrein hou je dan mijn handje vast
niet schrikken als ik heel hard ga gillen
het wordt al donker
zo flikkeren al die lichtjes heel gezellig
wanneer gaan we smoutebollen halen
oh kijk de mensen gaan al naar de vijver
laten we ons haasten
het vuurwerk gaat dadelijk beginnen
 
            © Merel

Morgen

morgen zal ik zinnen voor je schrijven 

gewoon wat woorden 

gesprokkeld in mijn onderweg 

ik zal je dan vertellen 

hoe dankbaar vrolijk naast me loopt 

hoe groot het kleine om me heen kan zijn 

en hoe het licht steeds weer de wolken verleidt 

 

                     ©  Merel

De tranen van de nazomer

ik had het je zo graag willen geven
nestelde me heel even in de zetel van september
schudde wat twintigers uit mijn mouw
maakte het afspraak met de zon
ze zag me wel zitten
flirtte verleidelijk warme stralen in het rond
ik dacht het zomertje te rekken
als gouden najaarsdagen om niet vlug te vergeten
alleen er kwamen stoorzenders dichter bij
ze waren in een slechte bui
komaan zeiden ze dit laten we niet gebeuren
we kleuren de lucht in somber grijs
en nu huil ik tranen van niet kunnen
 
               © Merel

Broer

het was een vrijdag

die ene mei vrijdag drie jaar geleden

toen je voorgoed je ogen sloot 

het werd koud in mijn zielskamertje 

dat eens zo kleine broertje lang naar uitgekeken

mijn nu grote broer veel te vroeg 

in dat ene witte wolken watten huisje 

 

er is weer warmte in mijn kamertje 

ik pluk dapper de geniet momentjes rondom mij

onze vader woont nu in zijn laatste onderweg 

hij vraagt zich nog steeds af waarom jij en niet hij

samen met mijn gezinnetje zorgen we voor hem 

maar weet je broer zo nu en dan droom ik 

zie ik je komen in die lange gang

hoe je bij hem de deur opent en zegt 

dag vader hier ben ik weer 

 

                  © Merel