onder de schaduw van die ene boom
zingt een briesje haar lentelied
in het huiverend ontwaken van zo mooi
verstrengelen streel zachte noten
© Merel
Gedichten van Micheline Cuypers geweven met de emotie die haar overvalt
onder de schaduw van die ene boom
zingt een briesje haar lentelied
in het huiverend ontwaken van zo mooi
verstrengelen streel zachte noten
© Merel
ik zou zo graag je deurtje nog eens openen
maar het klemt
heeft geen adem meer
zelfs de scharnieren zwijgen
alleen in mijn hoofd hoor ik nog je stem
hoe dag zus me telkens weer verwarmt
© Merel
tussen al mijn woordjes
zoek ik naar het juiste woord
om vandaag aan jou te geven
ik vind het moeilijk
zou je zo veel willen zeggen
maar niets is mooi genoeg
misschien een beetje troost
gewikkeld in iets liefs
wat witte wolkjes die naar je wuiven
je vertellen kijk het lukt me wel
een boeketje geurend naar herinneringen
die je verwarmen met een mijmerende lach
het gefonkel van die ene ster wie weet is hij het wel
de zachtheid van een witte vlinder zo maar heel even op je schouder
een traan die je ook vandaag mag tranen
schitterend als een parel in het zonlicht van ik mis je
zo maar een zee van klaprozen
ik ontmoette ze ooit als sterke draadjes in het verder gaan
ik zoek voor jou het juiste woord
twijfel tussen zo veel woordjes
ik word heel stil van binnen
fluister fluisterend dat ik aan je denk
© Merel
in de blik van de herinnering
glimlach ik je naam
als een troostdeken dat me verwarmt
© Merel
ik zinspiegel voor jou een nacht
met dicht vingers
tastbaar in het samenzijn
© Merel
Een dank-je-welletje voor de steun en het medeleven dat ik hier van jullie krijg
Ik probeer een van de volgende dagen weer bij jullie langs te komen.
het kon geen toeval zijn
daar in de tuin van rust
ik voelde me gekraakt
huiverde ik mis je in mijn beven
tot ik plots witte wolkjes zag
het fluitconcert van vogeltjes me bekoorde
ik voelde me ineens zo dicht bij jou
wikkelde me voorzichtig in zinnen van het verder gaan
© Merel
om half 11 nemen we afscheid van Marc – dan probeer ik deze woordjes zelf voor te lezen …..
dag zus
fluisterde heel stilletjes je gefluister
toen ik je kamer binnenkwam
dag broer
klonk mijn warme glimlach
zo blij om je stem te horen
wat jij en ik toen niet wisten
was dat we elkaar niet meer zouden zien
dag broer
ontredderd staar ik voor me uit
het lijkt alsof ik nog wacht op je dag zus
dat je stem nu voor altijd zwijgt ik snap het nog niet echt
dag Marc
met velen komen we afscheid van je nemen
buiten gaat het leven zijn gangetje
hier binnen staat het even stil
dag Marc
de kracht van je laatste kneepje in mijn hand
het streeltje van ik zie je graag dat ik in je handpalm streelde
willen wij tweetjes het geven aan iedereen die hier nu is
samen sterk zijn samen de laatste woordjes met je delen
© Merel
ik verkruimel de nacht
kneed en kneed en kneed
wil nieuw leven kneden
raap de mooiste kruimels op
schrijf met zachte kruimelletters
Marc ik mis je zo
© Merel
het was een vrijdag
een januari vrijdag
vol goede moed begon je
aan dat wat je beter maken zou
je had vertrouwen in de witte jassen
die stoute beestjes sneden ze wel weg
het was een vrijdag
een februari vrijdag
bijna drie weken was je thuis geweest
tot je plots echt niet meer kon
je was zo zwak kon niet meer op je benen staan
witte lakens stonden je weer op te wachten
het was een vrijdag
een mei gisteren vrijdag
je kon het blijkbaar niet meer aan
zo moe van al dat vechten zuchtte je nog heel even
nu ben je ver weg en toch nog steeds heel dicht bij ons
daar op je witte watten wolken huisje zie ik je wuiven
© Merel
zo moe broer
zo moe in jou
je zit op de schommel van de herinnering
ik wil je vooruit duwen
maar ik weet niet hoe
© Merel