Mama
Vandaag 30 jaar geleden.
Zo lang reeds
Toch lijkt het nog zo dichtbij
Die ene dag alsof het zo moest zijn
Papa en ik samen daar waar jij tussen witte lakens lag
Je kamer aan het einde van de lange gang
Niemand die ons tegenhield
Ons vertelde dat de dood je reeds stond op te wachten
Niemand die ons had gebeld
Om te zeggen dat je met je laatste adem vocht
We hadden nog even fluisterde je bootsman
Voordat hij je meenam naar de overkant
Nu kijk ik starend voor me uit
Mama dank je wel voor alles wat je voor me deed
Micheline
ogenindeschaduw 