Het was een donderdag
Een blauwe lucht donderdag
Met speelse witte strepen die bekoorden
Even voelde ik me een fotomodel
Ik die niet van poseren houd
Stapte mee in het verhaal van de fotograaf
Het voelde goed
Zo ongedwongen
Als spelevaren met het beeld
Even was ik zelfs weer het kleine meisje
Liggend in het gras met boterbloempjes
Wie had dat gedacht
Micheline Cuypers
ogenindeschaduw 
zo zie je maar Micheline
knap beschreven
fijne avond
LikeLike
Mooi geschreven
Ik hou ook niet van poseren, ik neem liever zelf foto’s 😉
LikeLike
Prachtig hoe je je voelde en heel mooi verwoord.
LikeLike
Gek eigenlijk hoe een mooie lentedag zulk soort gevoelens altijd oproept.. wellicht omdat het weer een nieuw bgin is.. dat je dan terugdenkt aan je eigen begin?
Supermooi hoe jij dat gevoel in een gedicht kon omzetten..!
LikeLike
een goed gevoel, dat moet je bewaren
Een @->- voor U.
LikeLike
Het doe me genoegen dat je steeds nog dingen in het leven ziet, ondanks alle beperkingen.
LikeLike
‘k Zie je, in gedachten, poseren, Micheline…
Lie(f)s.
LikeLike