Gedichten van Micheline Cuypers geweven met de emotie die haar overvalt
Ik kom met warme woorden tot bij jou
Hoop dat ze je verwarmen
Want misschien is het wel koud
Daar waar je nu rust
Dat je lang geleden het levenslicht zag
Je nu in een witte wolken watten huisje woont
Ik nu zachtjes naar je wuif
Ik hoop dat je het voelt
Er is zo veel dat ik je zou willen zeggen
Op deze dag zo heel bijzonder
Fluister ik stilletjes
Dank je wel mama voor alles wat je voor me deed
Micheline
Ik kom terug
Fluisterde ik zo zacht
Dat de wind het bijna niet hoorde
Daarom schreef ik het in de branding van gelukkig zijn
Gekoesterd door het licht van de ondergaande zon
En een schelp die het meenam in haar voelen
Micheline
Stokoud keek hij nog even om
Wankel op zijn benen dacht hij
Dit was het dan
Nog even en ik ben niet meer
In de verte stond de deur al op een kier
Een nieuwe jas hing aan de kapstok
Vol verwachting om er aan te beginnen
Mijn beste wensen voor 2020
Micheline
Zo kneden we weer de laatste maand
Het geurt naar een vleugje weemoed
Wat was is alleen nog herinnering
Ik kleed wat komt met veel warmte aan
Het duurt niet lang meer klopt een moederhart
Morgen brengt een grote vogel
Haar ver weg kinderen dicht bij haar
Fijne feestdagen
Micheline
Die woorden van mij
Ze zijn een beetje moe
Ze dromen wel de zachtste beelden
Maar de zinnen waarmee ze groeien
Fluisteren vandaag even niet
Ik laat ze nog wat in de lappenmand
Dek ze toe met een dekentje van er is niets dat moet
Morgen is er weer een nieuwe dag
Micheline
Ik raap wat woorden op
Woorden die ik ooit voor je schreef
Hoe mist naast je danste
Je niet bang moest zijn
Ik je wel zou helpen in je onderweg
Nu kijken woorden me uitdagend aan
Hoe kan ik anders dan er voor gaan
Nu jij met je nevelslierten zo mooi weet te leven
Je doet het zo ontzettend goed
Dat ik trots op je ben mijn zoon
Wil ik je nog even zeggen
Micheline
En weer draaien we de tijd terug
De avond donkert zo veel vroeger
Een warme jas is ongeduldig
Veel te lang kwam hij niet meer buiten
Het kerkhof kleurt als een schilderij
Waar bloemen in al hun schoonheid mijmeren
Het voelt goed hier even rond te dwalen
Dag zeggen aan zij die zo dierbaar zijn
Maar het mooiste plekje om hen te herinneren
Is dat ene kamertje in het diepste van mijn ik
Micheline
