Gedichten van Micheline Cuypers geweven met de emotie die haar overvalt
Ik zomer de zondag
mijn letters moederen gemoedelijk in het rond
ik schrijf warme zinnen
probeer heel even de blinde vlek
ergens in mijn achterhoofd te verstoppen
nu onze ver weg zoon en zijn vriendin
voor even heel dicht bij ons zijn
© Merel
Ze zijn traag mijn letters
zoeken moeizaam in hun kunnen
naar de juiste letters uit de letterdoos
soms moeten ze zich herpakken
vissen weer eens naar de verkeerde letter
maar opgeven zit niet in de genen
dan maar traag wandelt dapper met hen mee
want ze weten dat ik zo graag
woorden kneed in zinnen
mijn dicht gemijmer ook nu zo veel anders is
© Merel
Hoe mijn wereld plots heel anders kleurt
het lichtpuntje op zich laat wachten
ik gekluisterd aan de telefoon
dat ene belgerinkel maar niet hoor
hoe boeken naar me staren
niet begrijpen waarom ik die zo veel lees
niet meer tussen hun zinnen slenter
hoe ik gisteren langs de wekelijkse marktkraampjes wandelde
mensen als een grijze massa me beangstigden
ik zag alleen maar schimmen en geen gezicht
hoe dichtbij als een wurggreep me beklemt
ik zou willen schreeuwen ga weg ik wil je niet
gelukkig is er nog het ver weg
dat me met mooie vergezichten blijft verwennen
hoe ik dankbaar ben voor al de vriendschap die ik krijg
zowel dichtbij als jullie hier ver weg
hoe ik ondanks alles erin blijf geloven
dat ene lichtpuntje gaat zeker van zich laten horen
© Merel
Danke voor de steun. Duimen jullie mee dat die ver weg witte jas vlug van zich laat horen
ze is lief die witte jas
wikkelt in zachte laagjes
dat wat ik reeds vermoedde
het doet pijn
zaait verwarde kronkels in mijn hoofd
hoeveel verder zal mijn horizon nog krimpen
toch is er een sprankeltje hoop
want ergens wat verder weg weet ze te vertellen
is er een andere slimme witte jas
hij zorgt misschien voor een lichtpuntje
in mijn akelige blinde vlek
©Merel
Als onzekerheid in je huilt
bang afwachten bonkt in je hoofd
niet weten hoe of wat
gelukkig is er dan de liefde
je maatje je steun je toeverlaat
je liefste die je tranen droogt
het weten dat je samen
ondanks alles dezelfde weg bewandelt
©. Merel
wegens omstandigheden is het momenteel voor mij niet mogelijk om veel blog bezoekjes te doen.. Zo nu en dan eens hoop ik dat je me ergens ziet verschijnen ….
en plots wandelt zou het kunnen
krampachtig naast je in je gedachtegang
je probeert het te negeren
stapt wat sneller
en hoopt dat het je niet in zal halen
je sluit heel even je ogen
wie weet als je ze opent
is alles net weer zoals het vroeger was
maar ergens in de verte mompelen je genen
we weten nog niet wat we gaan doen
© Merel
ik zomer rustig verder
traag fluisteren mijn woorden
op het ritme van ik zie wel wat ik doe
ik zomer rustig verder
kuier mijmerend met mijn zinnen
zwaai vrolijk tot een volgende keer
© Merel
