Gedichten van Micheline Cuypers geweven met de emotie die haar overvalt
Lege straten
Stilte in de stad
Een voetstap alleen nog dichtbij in de buurt
Een dodental dat je doet huiveren
Iedereen een beetje bang
Een schouderklopje voor zij die voor ons zorgen
want zonder hen zijn we niets
Alles is nu anders
Maar bloesems gaan weer bloeien
En voorbij de horizon
Groeit er iets moois
Dat ene zaadje van een nieuw begin
Micheline
Ooit op een dag komt alles goed
Ik hoor het in het hoopvol zingen van de vogels
De geur van een nieuwe lente
De zon die iedere dag weer ontwaakt
En de schaterlach van het kind
Dat uitkijkt naar een nieuwe morgen
Want ooit krijgen we je klein
Micheline
Ik ontmoette haar vlak achter de horizon
Ze straalde een hunkerend verlangen
In haar ogen zag ik het bruidskleed van een nieuw seizoen
Rondom haar bewoog de geur van het prille begin
En met stille stem zong ze het duurt niet lang meer
Micheline
Ver weg bouw je aan je toekomst
Je levensweg kleurt mooi
Je weeft takjes van geluk
En ik ben trots op jou
Ik heb leren los te laten
Want ook zo moeder ik voor jou mijn liefde
Maar weet je mijn zoon
Vandaag zou ik graag even dicht bij je zijn
Micheline
Gelukkig is er liefde
Mijn maatje mijn muze in het lieven
Hij zoekt mijn hand
Samen onderweg in mijn zee van mist
Hij troost me als ik het moeilijk heb
Raapt me op en maakt me sterker
Gelukkig is er liefde en ik zoen heel teder ik zie je graag
Micheline
Het stormde in mijn letters
Ze probeerden zich aan elkaar vast te klampen
Wilden zo graag woorden lieven
Maar de wind had vrij spel
Met al zijn kracht blies hij in mijn letterkorf
En ik bleef voor een keer zonder schrijfsels
Micheline
Er groeit weer een nieuwe tak
Aan mijn levensboom zo boeiend
Het afgelopen jaar was uitdagend
Zoekend op mijn weg vol hindernissen
Soms botste ik al eens in mijn onderweg
Rolde er een stille traan
Gelukkig stond een lach me op te wachten
Kom zei ze je bent dapper
Het lukt je wel
Micheline
