er golft een zin in de rivier
ik verlang zo naar de zee
wat als ik me laat drijven
meevoeren met de stroom
dan kabbel ik langzaam richting grote plas
stap ik uit aan de branding van het water
kuier ik mijmerend langs het strand
sprokkel nieuwe letters in het zand
en laat mijn woorden warmpjes groeien
in het weten hier voel ik me thuis
© Merel
doe het nog eens
zei het meisje
en een luchtig windje
speelde guitig
met haar jurkje
als een schommel heen en weer
het streelde haar zinnen
en ze begon zo waar te blozen
© Merel
in de handpalm van de lente
popelen zinnen
ze zijn speels en dartel
vervuld van kleur en geuren
en bloesemen woorden
pril geboren
in een seizoen vol nieuwe dromen
© Merel
Onze jongste …. vanavond een lange busrit richting thuis
hoe het met je gaat vraag ik me af
je laatste uren in het voor jou heel even vakantieland
dat het goed was zag ik op de beelden
die men postte in die ene plussers groep
ook al was de regen soms een spelbreker
met zo een vrolijke bende komt alles goed
vanavond stap je in de bus
en na een nacht van weinig slapen
staan we je morgenvroeg op te wachten
en thuis gekomen ik weet het heel zeker
wapperen je verhalen uitgelaten aan de wasdraad
© Merel
of ze het zag zitten
vroeg ik aan mijn dichtbundel
en ze wist het niet echt
ze had schrik dat zinnen
hun betekenis zouden verliezen
omdat woorden ergens bleven hangen
of letters verloren gingen in hun onderweg
ik heb mijn dichtbundel in het oor gefluisterd
dat ze niet bang moest zijn
ik zal de mooiste weg uitzoeken
zodat ze veilig en wel
in een nieuwe wereld mag mijmeren
© Merel
Skynetblogs gaat ermee ophouden …. ook ik blijf bloggen ergens anders weliswaar … jullie horen het wel als het zover is.
het duurde misschien ietwat langer
maar eindelijk lijkt ze te ontwaken uit haar winterslaap
de was wappert buiten
en proeft de eerste warme zonnestralen
blote benen ademen een nieuwe zomerhuid
rokjes en jurken glimlachen blije tinten
want ja ze zijn niet langer opgesloten
in het donker van die ene kast
op de markt hoor je het geroezemoes van terrasjes
kom vlug fluisteren de laatste stoelen
nog even en alle plekjes zijn bezet
stilaan bloesemen fruitbomen hun mooiste zicht
en andere takken verlangen weer naar het groen
ja het duurde misschien wat langer
maar eindelijk stapt de lente
met heel veel ijver in haar nieuwste lenteschoenen
© Merel
soms begrijp je me niet echt
als binnenkamers
verwarde kronkels in mij bonken
als duidelijkheid de verkeerde weg inslaat
we zien wel in je zinnen
brengt onrust in mijn binnenste
wat wil je nu juist zeggen
is het een ja of is het een neen
het is zo moeilijk om je dan te volgen
en al dat geroezemoes rondom me
alsof prikkels als naalden prikken
het lijkt alsof mijn hoofdje overloopt
tot de chaos geen gaatje meer vindt om te ontsnappen
en ik soms heel even mezelf verlies
ook al spreken we dezelfde taal
toch lijkt het soms alsof ik je niet versta
en woorden lopen dan verloren
in het bos van wat bedoel je daar nu mee
toch zoek ik dapper mijn weg
in het spinrag van mijn wereld
probeer me dan ook te begrijpen
als mijn meegaan al eens struikelt in mijn onderweg
© Merel
