Soms droom ik een zee
Laat ik mijn gedachten drijven
In een stroom van verder gaan
Micheline
Laten we
Laten we een vlammetje zijn
Een lichtgevend iets in deze moeilijke tijd
Sterke draadjes weven van verbonden zijn
Want samen zijn we niet alleen
Micheline
Mag ik even
Mag ik even zeeën
Zo maar dromen in het niets
Mag ik even vliegen
Zo maar als een meeuw
Mag ik even golven
Zo maar heen en weer
Mag ik even voetstappen
Zo maar in het zand
Mag ik even stranden
Zo maar langs het water
Mag ik even stilstaan
Zo maar in het hier en nu
Micheline
Hittegolven
Ik kleed wat woorden uit
Ze hittegolven veel te warme zinnen
Straks duiken ze in wat koele verzen
En doen ze heel even niets
Micheline
Dag broer
Ik kom even tot bij jou
Op deze dag zo heel bijzonder
Vandaag is je geboortedag
En ik weet nog goed hoe ik uitkeek naar jou
Veel te vroeg begon je aan je laatste reis
Een zonder terugkom kaartje
Ik dichtte je toen op een witte wolken watten huisje
En ergens voelt het goed je daar te weten
Ik vraag me af hoe het nu met je gaat
Of je weet dat ik je wolkje niet meer zie
Maar het geeft niet
Als je maar weet hoe ik naar je zwaai
En fluister ik mis mijn kleine grote broer
Micheline
Een warme wind
Een warme wind streelt mijn zinnen
Speelt zelfs lieflijk met mijn jurkje
Het zomert kleurrijk aan de wasdraad
En ik luister glimlachend naar hun verhaal
Hoe vakantie in ons tuintje leeft
Het terras uitnodigend naar me wuift
Hoe ik mijmer in de ligzetel naast de vijver
Luister naar het geklater van het water
Hoe bij zonsondergang een fluitconcert me nog even verwent
En ik denk het was weer een mooie dag
Micheline
Het kamertje
Ze had het kamertje verwarmd
Het schemerlichtje gezellig aangekleed
De koffie stond te pruttelen
Het mijmeren zat gezellig naast haar in de zetel
Nog even dacht ze
Hoorde ze daar geen voetstap
Of was het de wind die kraakte
Er brandde toch wel een lichtje buiten
Dichtzinnen zouden haar huisje toch wel vinden
Weet je wat
Ze zette het deurtje alvast op een kier
Micheline
Zaterdag gemijmer
Ik sta voor het keukenraam
Binnen kleurt vandaag een beetje traag
Buiten zingen de bomen een heerlijk lied
Naast me staan mijn letters
Ze hebben het moeilijk in deze rare tijd
Misschien hang ik ze even aan de wasdraad
Wie weet wapperen ze wat zuurstof
En schrijven ze een winddicht
Micheline
Alles is anders
Lege straten
Stilte in de stad
Een voetstap alleen nog dichtbij in de buurt
Een dodental dat je doet huiveren
Iedereen een beetje bang
Een schouderklopje voor zij die voor ons zorgen
want zonder hen zijn we niets
Alles is nu anders
Maar bloesems gaan weer bloeien
En voorbij de horizon
Groeit er iets moois
Dat ene zaadje van een nieuw begin
Micheline
Ooit op een dag
Ooit op een dag komt alles goed
Ik hoor het in het hoopvol zingen van de vogels
De geur van een nieuwe lente
De zon die iedere dag weer ontwaakt
En de schaterlach van het kind
Dat uitkijkt naar een nieuwe morgen
Want ooit krijgen we je klein
Micheline
