Gedichten van Micheline Cuypers geweven met de emotie die haar overvalt
Jij onze zoon
Onze ver weg zoon
Barcelona is nu echt wel heel ver weg
Veertien lange maanden reeds dat we je missen en dat allemaal door dat ene kleine virus beestje
We weten wel eens komt de dag
Dat dicht heel dichtbij
Weer voor even bij ons woont
Maar voor een vader moeder hart
Duurt het wachten veel te lang
Micheline
Eens spinde ze draden vol verlangen
Vlocht ze tot een droom zo mooi
Ze zocht naar dat ene lichtpuntje tussen de wolken
Nu ziet ze hoe de dagen lengen
Begrijpt ze de boodschap die de vogels fluiten
En weet ze de lente is dichtbij
Micheline
Kom mijn liefste
Kom
Samen op de schommel van ons voelen
We bloemzinnen onze liefde
In een taal die alleen wij verstaan
Micheline
Nog even kleurt de nacht witte woorden
Begroet ik de dageraad met droomzinnen
Ik verwarm het in mijn voelen
En wacht tot de lente de winter een vaarwel zoent
Micheline
Even een dank je wel omdat jullie hier blijven langskomen en een reactie schrijven . Dat geeft me een warm gevoel
Ik kom regelmatig bij iemand van jullie langs
Jullie allemaal op een dag is veel te intensief dus wissel ik een beetje af
Omdat ik met voice over werk en alles wordt voorgelezen lukt het niet meer om bij jullie te reageren en waar ik vroeger de vind ik leuk knop gebruikte kan ik die nu ook niet meer vinden
Wat mijn zicht betreft dat blijft stabiel en ik ben blij met het kleine beetje zicht dat er nog is want ja het kon nog erger
Het is als constant leven in een dichte mist en probeer er het beste van te maken
Nog eens dank je wel dat jullie me hier steunen jullie zijn fantastisch
Micheline
Er is iets met vandaag
Mijn levensboom glundert
Zie je die nieuwe tak
Zo blij dat ze er mag zijn
Micheline
Het is donderdag
De laatste januari donderdag
Buiten regent het geen droomzinnen
Binnen kruipen letters dicht bij elkaar
Samen
Niet alleen
Dichten ze zachte verzen
Samen
Knusjes in de zetel van de avond
Micheline
Er hangt verlangen in de lucht
Een weefgetouw van stille dromen
Zal ik straks letters rijgen
In een tapijt van witte tinten
Micheline
Hij telt zijn laatste uren
Het was zwaar
Uitgeput strompelt hij verder
Vol verlangen kijkt hij uit naar middernacht
Dan sterft hij een stille dood
Hij maakt nog snel een afspraak met het nieuwe
Laat het mooier zijn
Een jaar waar we voorzichtig wat meer kunnen bewegen
Maar laten we blijven stilstaan voor de kleine dingen om ons heen
En er te zijn voor wie het moeilijk heeft
Micheline
Ik heb een droom vannacht
Er is een lichtje dat naar me wuift
Hoop voorbij de horizon
Blijf er in geloven streelt me zachtjes
Ergens in mijn onderweg stap ik in een nieuwe wereld
Dan keuvelen we samen op het bankje van gezelligheid
Stralen we onze mooiste glimlach
Zaaien we de warmte van het samen zijn
Zodat het kan groeien tot het mooiste plantje om ons heen
Micheline
