Het voelt goed

Het voelt goed in de tuin van die ene vrouw
Woorden kuieren in het rond
Dromerig hoe het straks zal zijn
Ze hebben leuke plekjes uitgezocht
In de schaduw van die ene boom
Ze strooien het goed gevoel in het gras
Het zal groeien tot iets moois
Het duurt niet lang meer
Dan deelt die ene vrouw de schoonheid van onze taal
Er borrelt een gezonde spanning in haar zijn
Ik kom dicht heel dicht bij haar
Fluister stilletjes
Het wordt een namiddag met een gouden randje
Om voor altijd in je herinnering te bewaren

Micheline Cuypers

Letters

Ik heb ze in de zon gelegd
Letters
Hier en daar bijeen gesprokkeld
Ik heb een plekje uit de wind gezocht
Zodat ze niet verkouden worden
Een beetje vertroeteld
Zodat ze wiegen in het goed gevoel
Ik heb ze heel zachtjes gestreeld
Al mijmerend de mooiste woorden gekneed
Nu mogen ze even rusten
Later
Ik weet nog niet wanneer
Schrijf ik een warm gedicht

Micheline Cuypers

Klaproos

Ooit schreef ik een gedicht
Hoe een veld vol klaprozen me bekoorde
Dat intens rood
ik noemde het klaproos zoenen
Hoe ik telkens weer in mei
Uitkeek naar die eerste zoen
Het werd dat ene iets zo heel bijzonder
Een soort talisman in mijn onderweg

Nu kijk ik met wazige blik rondom mij
En vraag me af
Waar zijn ze gebleven

Micheline Cuypers

Mijn ikje

Mijn ikje
Onmisbaar deeltje van mijn zijn
Ik dicht je in mijn spiegel ziel
Als een veilig onderkomen
In een zinsbed van gevlochten woorden
Daar verwarm ik je met mijn hartslag adem
Ik koester je heel dicht bij mij
Als dat ene maatje heel bijzonder
En als zwaar beladen je overvalt
Wees dan niet bang
Ik stroom wel met je mee
In de rivier van verder gaan

Micheline Cuypers

Broer



Het was een vrijdag
Een 11 mei vrijdag
De dag dat de telefoon me wakker belde
Dat wat ik wist dat eens zou komen
Ik had het nog niet verwacht
Ondanks alles hoopte ik
Je weet maar nooit
Maar je was moe
Veel te moe
Die stoute beestjes in je hoofd
Je kon het vechten niet meer aan

Nu koester ik je herinneringen
Jij mijn kleine grote broer
Ik kneed je zijn in woorddeeg
Laat het rijzen tot warme zinnen
Schrijf ze hier liefdevol voor jou
Zoek dat ene witte wolken watten huisje
Zwaai een zoen naar jou
Dat ik je mis wil ik je nog zeggen
Staar nu dromend voor me uit
En kan plots niets meer schrijven

Vandaag is het 11 jaar geleden dat mijn broer stierf

Micheline Cuypers
◦

Het meisje

Het meisje schommelt heen en weer
Met in haar voelen
De buikgolven van een schaterlach
En haar jurkje duizelt van genot
Zo speels kleedt ze de lente aan
Een vogel vliegt voorbij
Met in zijn blikken
De schoonheid van haar zonnevlechten
Ze schitteren als staartjes van geluk
Want weet je haar dag kan niet meer stuk

Micheline Cuypers

Hoe een roos

Hoe een roos
Doorn prikkend
Pijnlijk in het voelen was
En een druppel
Rood doorlopen
Een weg zocht naar het veld van stille smart
Dat was wat ze had verwacht
Maar ze zag hoe een dauwdruppel
Parel kussend
De bloem beminde
Hoe fluwelen blaadjes vol verlangen mijmerden
In alle stilte fluisterden
En spraken van een lichtgevend iets
Dat warmte in de harten bracht
Hoe de zon haar minne liefde
Vertelde hoe sierlijk ze wel was
Ze moest niet bang zijn
Als straks het avondlicht ging slapen
Er was de maan die haar zou beschermen
En sterren die fonkelden als een wiegelied
Zodat ze morgen weer zou openbloeien
En flarden van ontroering bracht
Voor ieder die het mooie in haar zag

Micheline Cuypers

Zo klein

Zo klein
Te klein om mijn blikveld te kruisen
En toch voelt het alsof ze me roepen
Die vergeet mij nietjes
Ik buk mij
Zoek en zoek en zoek
Zou het kunnen
Dat kleine iets
Ja ik hoor een zacht gefluister
Al het mooie dat je nu troebel ziet
Ergens in je herinnering blijft het dicht bij jou
En ook al is het niet
Toch lijkt het soms bijna dan toch
Alsof je het met heldere ogen ziet
Want ook met wazige kijkers
Huiver je van de adem van het mooie rondom jou

Micheline Cuypers

Een zondag ochtend

Een zondag ochtend
Zo doodgewoon
Het geluid van koffie
Langzaam pruttelend
De radio die zachtjes speelt
Even kijken naar de nieuwsberichten
Ontbijt met fruit en havermout
Ik geniet ervan
Mijn ochtendritueel steeds weer
Of toch niet.
Ik ga even terug in de tijd
Een heel klein beetje maar
Open de koelkast
Neem het blozend rood eruit
Met veel verlangen prikkelt het mijn smaakpapillen
Die eerste aardbei van de nieuwe lente

Micheline Cuypers

Heel stilletjes

Heel stilletjes luister ik
Zo dichtbij de appelboom
Vertelt hij me zijn verhaal
Hoe alles zich herhaalt
Hoe zijn kale takken stilaan ontwaken
Zo ontvankelijk voor het licht en warmte
Groeit er een verlangen
Het duurt niet lang meer
Dan bloesemt hij een bruidskleed
En schittert hij in al zijn schoonheid

Micheline Cuypers