gedichtendag

Omdat het vandaag gedichtendag is met als thema vriendschap

Omdat ik nu bij vriend en taal met anderstaligen Nederlands spreek. Het is nog even wennen en hopelijk lukt het me want door mijn visuele beperking is het niet gemakkelijk

Telkens weer een donderdag namiddag
Uitkijken naar vriend en taal
Samen nieuwe woorden leren
Al pratend elkaar begrijpen
Samen met woorden zinnen bouwen
Als vrienden die elkaar helpen
Samen de taal van je gastland ontdekken
Want met de taal beheersen kom je zo veel verder
Samen nieuwe mensen ontmoeten
En wie weet misschien een vriendschap voor het leven

Micheline Cuypers

Mama

Mama
Ooit op een dag als vandaag
Zag je het levenslicht
Nu ligt er een laagje sneeuw op je graf
Ijskristallen die fluisteren ik zie je graag
Ik wikkel me in onze herinneringen
Verwarm me aan al het mooie dat we deelden

Micheline Cuypers

En toch

En toch is er nog iets
Als ik mijn ogen sluit
Droom beelden mijmerend tot me laat komen
Het is alsof ik in een vroegere wereld stap
Kleuren verleidelijk rondom me dansen
Uitdagend naar me kijken als een schilderspalet in volle glorie
Ik laat het tot me komen
Als een lekkernij waar ik even van mag snoepen
Tot alles weer vervaagt
En ik verder wandel tussen sombere tinten
Die ondanks alles me toch verwarmen
Want weet je ergens voel ik me rijk
Dankbaar om het beetje kleur al is het dan anders
Dat ik toch nog zie

P.s. Sommige kleuren zijn er nog een beetje van dicht heel dichtbij zoals bv. Rood. Het groene gras is er niet meer maar het blauw is nog een klein beetje blauw. Dus ben ik dankbaar voor het kleine beetje dat er wel nog is.

Micheline Cuypers

Sterrenkind

Er was dat ene sterrenkind
Geboren uit een uitgedoofde ster
in een ruimtelijk verlangen
En daar in de moeder hemel
Langsheen een weg van nevelige dromen
Werd het niets een fonkelend iets
Dat licht mijmerend het heelal kleurde
En de aarde wierp blikken naar omhoog
Geraakt door de begeestering van het ogenblik
Het magisch mooie van kristal zilver
De wedergeboorte van lichtkracht glans

Micheline Cuypers

Vannacht

Vannacht neem ik je mee naar onze mijmerboom
In de stilte van het samenzijn
Voelen we hoe droomlinten verstrengelen met het tak gefluister
We wikkelen ons in het goed gevoel
Wiegen de vrucht zinnen van jij en ik
Er is iets fluister ik
Voel jij wat ik ook voel
Je dicht je armen om me heen
Plukt wat bloesems van de maan
En licht strelend verwarmen ze onze liefde

Micheline Cuypers

Ergens

Ergens het kan niet anders
Is er een lichtpuntje om je aan te verwarmen
Een sprankeltje hoop om je aan vast te klampen
Ergens niet zo ver van hier
Schuilen mensen vor de bommen
Oorlog en geweld
In zo veel landen
En wij die hier aan de feesttafel zitten
Ergens niet zo ver van hier
Geen geschenkjes voor kinderen die ook verlangen
Wat ze nu vooral wensen
Is vrede en geen bange nachten
Laten wij niet alleen maar vieren
Maar hoop uitstralen voor een betere wereld
Laten we een vlammetje zijn voor zij die zich niet kunnen verwarmen
Het is niet veel ik weet het wel
Maar sta er ook even bij stil
Dat zovelen zowel in ons land als ver weg
Alleen maar kunnen dromen dat morgen geen zorgen brengt

Micheline Cuypers

Die ene kerst

Hoe die ene kerst plots zo anders werd
Vandaag zeven jaar geleden
De dag dat je voorgoed je ogen sloot
Ik had het niet verwacht kon zelfs geen afscheid van je nemen hoe je de avond voordien nog plannen maakte
Me vroeg om druiven voor je mee te brengen
Hoe je schaterlachte
Zo vrolijk had ik je lang niet meer gezien
Het blijft me bij
Als koester beelden om me aan te verwarmen
Hoe de ochtend nadien de telefoon rinkelde
Ik lag nog in bed een beetje slaapdronken
De stem die me vertelde dat jij er niet meer was
Toch was je daar tussen je witte lakens niet echt alleen
Want zij die je waste stond met je te praten
Jij die nog antwoordde en dan plots niets meer
Een kleine troost voor mij een hele kleine troost
En zo werd kerst plots heel anders en telkens weer in deze donkere dagen
Mis ik je papa net een heel klein beetje meer

Micheline Cuypers