Gedichten van Micheline Cuypers geweven met de emotie die haar overvalt
Ik kom wat woordjes tegen.
Lieve woordjes.
Ze geven me een schouderklopje.
vragen of ik het ook aan jou wil geven.
ik laat ze weken in een bad.
geurend naar lavendel.
droog ze af met een handdoek.
verwarmd aan het haardvuur van we gaan er voor.
Ik spin wat sterke draadjes van mij naar jou.
breng ze dicht heel dicht.
tot in de kern van je zijn.
en fluister rustgevend
als we er in blijven geloven
dan komt alles wel weer goed.
Merel
11 okto on ze huweslijksverjaardag
l
il lief je met al mojn liefde
zo veel liefde
jij mijn maatje
Mijn steun mijn toeverlaat
jij mijn alles
jij die zo veel voor me doet
Ik lief je met al mijn liefde
zo blij en dankbaar
dat ik je lieven mag
Merel
ik heb wat zand voor je meegebracht
zand in mijn haar
want de wind was krachtig
speelde met de emoties van het strand
zand glimlachend daar ben je weer
het is bijna een jaar geleden
dat ik je nog zag
zand gefluister
Ik loop wel met je mee
tot daar waar ik verdwijn in de grote zee
zand met stille stem
ik laat je nu alleen
neem wel met me mee wat je los wil laten
ik heb wat zand voor je meegebracht
misschien wil je me wel helpen
als het even niet met me gaat
© Merel
Het is anders nu ik langs de plantage wandel
de geur van appels dringt zo intens diep in mij
ik mjmer zachte lagen
hoe de lente hoopgevend was
de zomer plots een andere weg uitkoos
en de herfst zonder medelijden in mijn kijkers kroop
ik slenter ristug verder
de ene dag al wat beter als de andere
en kan niet anders dan de kronkels van mijn voetstap volgen
© Merel
Een vroege september ochtend
een zomers jurkje stapt vrolijk uit de kast
nog een keertje glundert ze
en ze wikkelt zich rondom mij
wat later buiten in de tuinstoel van het goed gevoel
even weg van alles alleen wat mijmer vlagen
zonnestralen verwarmen speels mijn huid
mjn gedachten dwalen af
als mijn kijkers nier zo wazig waren
als alles anders was mijn werk niet had opgegeven
zag ik de zon alleen maar van achter het vensterrazm
maar ja het kan niet meer
dus pluk k de geniet momentjes van de dag
en schik ze rustgevend n een boeketje
© Merel
Je vraagt me hoe ik de zee zou zien
en ik verdwaal in mijn kijkers
streel ze dromend vol verlangen wakker
het zal anders zijn fluisteren ze
we zullen dicht heel dicht bij de vloedlijn kuieren
de muze van de golven zal zo veel intenser zijn
en de wind droogt speels een emotie traan
ze sluiten even hun ogen
wentelen zich in de boodschap van hun buikgevoel
knipperen sterke draadjes
en mijmeren hoe mooi het nog zal zijn
© Merel
Do,derdag de injectie gerad en nu afwachten maar
Daar lig ik dan onder een steriele doek
mijn kijkers knipogen naar elkaar
dapper als ze zijn zien ze het zitten
want ja ze hebben niets te verliezen
nog even een schouderklopje
hun kijker vingers verstrengelen rustig in elkaar
het kleine prikje dringt binnen in hub kern
druppeltjes zo belangrijk verspreiden zich in hun zenuwbanen
≡© Merel
