Vleugel mij

vleugel mij boven je eb en vloed
ik wil vliegen uit de spinsels van een wolk
eindeloos naar je golven kijken
de rimpels van je strand ontrafelen

           ©  Merel

Strand mij

strand mij in een vloedgolf van verlangen
midden in de glimlach van het strand gefluister
vlakbij het duinbed dat op me wacht

             © Merel

Duin mij

duin mij tussen het gefluister van het helmgras
in een bundel van pas gesponnen licht
op het ritme van het zee getokkel
terwijl ik knipoog naar het gespinsel van de wolken

kijk een meeuw fluistert een windekind
en ik zucht een stil verlangen

          ©  Merel

bespeel mij

bespeel mij en je lijkt me te begrijpen
als een briesje dromend in het ochtendlicht
waai je in de glimlach van een zeegedicht

ik dans onstuimig op een verlaten strand 
wolken breken vol verwachting open
een ondeugend windje speelt met de zinnen van het jurkje

              ©  Merel

Golf mij

golf mij
ik sta je op te wachten
verlangend
naar wat druppels op mijn huid

golf mij
ik vergeet alles om me heen
giechelend
als het kleine meisje dat in me woont

             ©  Merel

Meeuw mij

meeuw mij
en ik dans met je vleugels
doorwaadbaar
op het ritme van een zeegezicht

meeuw mij
en ik zwaai naar je golven
uitgelaten
met zandkorrels in mijn haar

          ©  Merel

Zee mij

zee mij fluister je en voor heel even
stap ik uit mijn vleugels van verbeelding
langsheen het gemijmer van golven

ik neem de vloedlijn in mijn armen
wieg ze in de geur van daar alleen
vertel aan een schelp hoe intens jij de zee bemint

              ©  Merel

In het voetspoor

in het voetspoor van schuimbekkende golven
dobbert het kloppend hart van de wind

een meeuw kruipt in het gemijmer van een schelp
wikkelt het in de vleugelslag van het verhaal

              ©  Merel

Een wolk

een wolk weet het van het gefluister van de wind
die het meedraagt naar het gemijmer van de golven

hoe een vrouw weldra haar honger stilt
een symfonie van eb en vloed
in de schoot van haar verlangen
huiverend van de zeeadem proeft

in haar gedachten krijst een meeuw
met sterke vleugels neemt hij haar mee
naar de branding van het mooiste dicht

             © Merel

Voor Gerda en Lefla

er blinkt verdriet in de zinnen van je oog
hoe een traan ingetogen je wang streelt
naar ik mis je proeft

ik wieg de parel zachtjes in mijn armen
fluister hoe in de kern van je ik
houden van zelfs de dood overleeft

ik kneed wat troost voor jou
weef met de warmte van zij die niet meer is
sterke draadjes in het verder gaan

              ©  Merel