bijna uitgeteld
liggen ze te verzuren
de rugzak is gepakt
haar woorden
opgebrand
zien het niet meer zitten
zo moe van het verzinnen
zinnen kneden tot een juiste zin
pakken ze alles bij elkaar
zoeken een andere vrouw
die geen tranen schreit
en te veel woorden verspilt
aan het kraakwitte papier
geef me nog eens kans
mompelt ze
ik schrijf een super gedicht
de wereld wordt weer fantastisch
er komt warmte in de ziel
en vrede in de mens
© Merel
ogenindeschaduw 
je omschrijft het knap
maar ik kan mij niet van de indruk ontdoen
dat er iets droevig achter schuilt.
lieve zonnekes en tot ziens!
LikeLike
knap beschreven.
Nog een fijne avond verder!
LikeLike
Mooi, maar triest stukje. Ik hoop dat het fictief is. Liefs,
LikeLike