Je vraagt waarom stilte naast me wandelt
Of woorden niet meer tot bij me komen
Ze zijn nog steeds dichtbij
Zo dromerig en zwevend
Dansen ze in mijn hoofd
Op de klanken van rustgevend
Ik kan ze aanraken
Schrijf behoedzaam een eerste zin
Tot ze fluisterend tot me komen
Laat ons even vertoeven in dit goed gevoel
Als de tijd rijp is
Dichten we weer een nieuw gedicht
Micheline
ogenindeschaduw 
Ah ja.. zoiets kun je toch nooit forceren.. wij wachten gewoon geduldig af.
LikeLike
Jij blijft schrijven, Micheline, ook zonder letters op papier…
Lie(f)s.
LikeLike
…en ondertussen schreef je weer zo een treffende en prachtige tekst….
LikeLike
Dit gedicht is al een doorbreken van de stilte, zo mooi. Hans
LikeLike
als je rust in je leven kent, dat is toch heel goed !
en ik ben blij dat je hier af en toe wat komt posten
.Een @->- voor jou.
LikeLike
inspiratie kan je niet forceren
maar het komt, zie je wel, ook daarover maak jij het mooiste gedicht
LikeLike