Ik vraag het

Een zoon ….. een spetter plus …. zo oud als onze jongste …. en plots zo heel onverwacht is hij er niet meer

 

ik vraag het aan mijn woorden
maar ook zij schudden vol ongeloof het hoofd
weten niet wat zeggen
hoe kneed je zachte zinnen die wat troost verwarmen
hoe verwoord je ik leef met je mee
als ouders hun kind verliezen
en niet weten hoe het nu verder moet
 
een jonge kerel in het volle van zijn leven
midden in een gesprek en plots niet meer
zijn woorden een stilleven voor altijd
 
ik struikel over mijn woordeloos zwijgen
wil zo graag woorden die wat steun geven verwoorden 
maar ik weet niet hoe het moet
 
           ©  Merel

 

 

26 gedachten over “Ik vraag het

  1. Goede morgen Merel, voor zo’n verlies zijn ook geen woorden. Daar past alleen een woordeloos omhelzen en meehuilen.

    Like

  2. Dat zijn de ergste dingen.. als jonge mensen overlijden, vreselijk.
    Dan is het vergeefs zoeken naar troostende woorden inderdaad.
    Groetjes.

    Like

  3. De diepste troostervaring, na het overlijden van mijn 20 jarige, was die van een buurvrouw.
    Ze vroeg niets, ze zei niets maar hield me minutenlang omarmd.
    Lieve groetjes

    Like

  4. Weinig of geen woorden alleen maar er zijn
    een hand een knuffel een blik
    kan al genoeg zijn.
    Heel veel sterkte voor deze familie
    Christiene.

    Like

  5. Heel verdrietig om te lezen, wat een verlies van een jong leven.
    Heel veel troost en kracht met het verwerken. Hans
    ot, heb je verzoekje ontvangen.

    Like

  6. Dit is de nachtmerrie van elke ouder. Het ergste wat je kan overkomen is je kind – je alles – verliezen. Volgens mij kom je daar nooit overheen. Ongeacht hoe oud je wordt…
    Ik denk als je dit gedicht aan de ouders geeft, je hen daar een plezier mee doet. Al is plezier hierbij niet het juiste woord. Ik bedoel meer dat het ze kracht geeft. Dat zo’n verlies niet te benoemen is…
    Lief dat je zo meeleeft. Dat zal ze goed doen.
    Jij ook veel sterkte en kracht toegewenst.
    Lieve groet ♥

    Like

  7. Alleen maar zwijgend aanwezig zijn kan meer troost geven dan praten.
    Ik denk inderdaad ook, net als Mirjam, dat je gedicht de ouders goed zal doen.
    Wat heb je dit weer knap verwoord.

    Like

  8. Jij weet maar al te best hoe je iemand een beetje kan troosten met die mooie poëzie van jou Merel. Wat en aangrijpend gedicht… ik word er heel stil van!

    Like

  9. Woordeloze woorden …..Merel…
    Weten nog hoe het voelt…….. dat onze dochter belde….
    Verdriet dat nooit voorbij gaat en altijd op onverwachte momenten zomaar opwelt.
    Heel veel sterkte voor allen
    Knuf
    XXXX

    Like

Reacties zijn gesloten.