Voor Pascale
engeltjes mogen blijkbaar niet op aarde leven
schemerde je tussen mijn zinnen
misschien dacht ik heeft ze een gebroken vleugel
ik heb er hier nog wel eentje liggen
wat als ik nu eens vlieg tot heel dicht bij haar
ik klapwiekte langs witte wolken watten huisjes
zag hoe een glimlach schitterde in het ochtenddauw
hoe op een schommel je zusje lieflijk mijmerde
met naast haar mijn grote kleine broer
er glinsterde een boodschap in haar schoot
of ik het aan jou wou geven
het lukt haar wel moest ik je vertellen
samen met mijn broertje is ze niet alleen
als ’s nachts sterrenkinderen fonkelen
wikkelen ze ons in een droomdekentje van ik waak wel over jou
als de morgen moeilijk in ons wakker wordt
wandelen ze beschermend met ons mee
© Merel
ogenindeschaduw 
ik beeld ze me nu alletwee wel samen 🙂
zeker na dit mooie gedicht
maakt de pijn al wat draaglijker wetende dat ze niet alleen is hé
tja laten we dat maar geloven dit is voor ons dan ook draaglijker
dank je voor dit hele mooie eerbetoon aan mijn zusje
een hele dikke knuffel
LikeLike
zo samen is misschien wel beter…
Love AS Always
Di Mario
LikeLike
Ontroerend mooi…
Weten dat je niet alleen staat in het verwerken van een dierbaar iemand verliezen…
Hoe mooi toch kan menselijke warmte stralen
LikeLike
Samen delen is wellicht wel beter dan helemaal alleen.
LikeLike
Wat lief van je en ook wel een troostrijke gedachte zo samen daarboven en jij hier ook samen.
LikeLike
Iedereen heeft zo zijn plek, zo ook de engeltjes.
Toch komen ze wel eens op plekken, op precies het juiste moment.
LikeLike
Wat lief en ontroerend om verdriet zo te delen Merel.
LikeLike
Er wonen nog wel engelen op aarde, maar vaak hebben ze een menselijke vorm. Kijk maar eens om je heen, wie leeft er nu echt met je mee en is een steunpilaar voor je.
LikeLike
verdriet samen delen…
ontroerend mooi Merel !
LikeLike
je hebt gelijk Han …. ik ben iedereen hier heel dankbaar voor de steun …. het helpt me vooruit …. jullie zijn geweldig ….
Dus voor iedereen hier een lief dank-je-welletje ….
Dat eerste zinnetje … ik schreef het voor Pascale … zij begrijpt het wel
LikeLike
Merel je hebt veel los gemaakt lees onderstaande reactie maar eens die op mijn blog stond:
Mereltje, mag ik je eens iets vertellen?
‘k Heb je reactie gelezen over engeltjes.
Traantjes van verdriet stonden in mijn ogen
toen ik je tekstje gelezen had.
Niet wegkwijnen hee!
“engeltjes mogen blijkbaar niet op aarde leven”
Weinig mensen weten dit,
maar ik ben de engel Rafaël zelf.
Ok, dat is de minst sympathieke van alle aardsengeltjes, maar toch:
aka: de genezer, the healer, johnneke the hustler.
Beetje healing blues kan misschien geen kwaad:
Big Hug
Rafaël
LikeLike
Ik ben er helemaal ontroerd door. Ik weet zeker dat jullie allebei steun vinden bij elkaar.
LikeLike
Ha Merel,
Heel mooi weer, samen is wel het fijnste. oma
LikeLike
Samen door moeilijke tijden heen.
Engeltjes leven overal meis, ook op aarde en bij jou in de buurt.
LikeLike
zo’n droomdekentje, dat lijkt me wel wat….
LikeLike
Ontroerend maar mooi geschreven Merel, ik wens je een fijne maandag toe. Beste groeten van Luc
LikeLike
Erg mooi geschreven, samen helpen jullie elkaar en dat is fijn heel fijn!
Groetjes Cristien.
LikeLike
prachtig wat je schrijft ,en blij dat jullie jullie verdriet kunnen delen
LikeLike
Blij dat je wat aan onze steun hebt lieve Merel.
Blij ook dat je al je zieleroerselen in zo’n mooie zinnen weet te vatten!!!
LikeLike
Er zijn al veel engeltjes hoog boven ons,
maar dit zijn engelen woorden van een engel die op aarde woont!
Prachtig neergepent Merel!
Mooi eerbetoon aan de zus van Pascale!
Gr.
P-TER
LikeLike
Wat mooi, dit is het mooiste dat ik in lange tijd gelezen heb.
En vooral omdat ik weet dat je het uit het hart geschreven hebt.
LikeLike