Je vraagt

Je  vraagt me hoe ik de zee zou zien

en ik verdwaal in mijn kijkers

streel ze dromend  vol verlangen wakker

het zal anders zijn fluisteren ze

we zullen dicht heel dicht bij de vloedlijn kuieren

de muze van de  golven zal zo veel intenser zijn

en de wind droogt speels een  emotie traan

ze sluiten even hun ogen

wentelen  zich in de boodschap van hun buikgevoel

knipperen sterke draadjes

en mijmeren hoe mooi het nog zal zijn

©  Merel

19 gedachten over “Je vraagt

  1. Mooi geschreven Merel de hoop blijft op betere tijden .Verlies de hoop niet en ik brand mijn kaarsjes voor je en hoop dat de behandeling zal helpen
    Liefs Elisabeth

    Like

  2. Anders hoeft niet persé slechter te zijn.. mócht het niet beter worden ( en geloof me.. ik duim heel hard van wél!) kun je vast nog op andere manieren van de zee genieten, zoals jij ook al zo mooi beschrijft.

    Like

Plaats een reactie