Een vlokje

Geen categorie 1 Minutes
een vlokje
dromend naar beneden kijkend
voor het wolkenraam
alles lijkt zo klein
zo ver weg
wat zou het graag vrolijk zweven
met hunkerende oogjes op ontdekkingstocht
vertederend schrijven in het wit 
hier ben ik geweest
 
ik ben niet meer klein
klinkt het met mopperende stem
richting grote moederwolk
laat me nu maar gaan
ik zal heel voorzichtig zijn
ben echt niet bang
wil zo graag de grote wereld zien
 
wie weet misschien vannacht
fluistert ze met stille stem
doe ik mijn deurtje voor je open
mag je met mijn andere vlokjes kinderen
haasje over spelen
en gezellig dansen in het rond
ga nu maar rustig slapen
straks zie ik wel of ik je wakker maak
 
            ©  Merel

Gepubliceerd door Merel

Gepubliceerd

31 gedachten over “Een vlokje”

  3. Goede morgen Merel, hier mochten de vlokjes nog niet buiten spelen, het is alleen maar kletsnat zelfs niet glad gelukkig.
    Fijne zaterdag gewenst.

    Like

  6. Wit was het daarbuiten beslist daarnet, maar nu is het allemaal weg aan het smelten. Gelukkig doet je mooie poëzie dat niet!

    Like

  9. En het vlokje is samen met de anderen naar beneden gedaald, het was een witte wereld vanochtend toen ik wakker werd. Goed voorspeld, Merel 😉

    Like

  13. en ze is alweer verdwenen het tapijtje, gelukkig jouw pareltje van gedicht niet
    Tevreden zijn is altijd blijven wie je bent
    zonder te veranderen zodat iedereen je nog herkent
    Een prettige en gezellig weekend,maak er het beste van,
    en geniet bij alles wat je doet.
    met lieve groetjes van dolfijntje

    Like

  15. Vlokjes meer dan genoeg vanmorgen, maar nu zijn ze gelukkig allemaal weer weg en de wegen weer schoon.
    Dat is toch het allerbeste….!!

    Like

  16. Groot of klein we zijn allemaal verrast bij het bewonderen van de eerste vlokjes.
    Ze zijn hier weer bijna weg maar ze blijven betoveren …. 🙂
    lieve groet

    Like

  24. Betoverend mooi
    elk sneeuwvlokje,
    hoe schoon
    maagdelijk wit het ook kan zijn
    dwarrelt slechts even
    voor het blijft kleven
    en zal smelten
    om toverachtig
    te verdwijnen in winterse zonneschijn
    Betoverend mooi geschreven, Merel.
    Lenjef

    Like

  26. Ja Merel bij jullie zijn er veel vlokjes gevallen, hier tot nu toe geen een. Kan me voorstellen als je dat moois ziet dat er (vanzelf) zo’n mooi gedicht uitrolt bij je.

    Like

  27. Het kind wil zo graag zijn voetafdrukken in de sneeuw zetten, zonder dat zijn moeder er naast loopt. De hele wereld open voor jou alleen…
    Ik zou willen dat ik soms een vlokje was. Even de lichtheid voelen van het bestaan…
    Liefs Kakel

    Like

  28. héééél veel kindervlokjes zijn eruit gevallen, eh? ;-))
    en nu maar genieten .. ;-))

    Like

Reacties zijn gesloten.