Zomersblauw

het lijkt alsof zwoele wolken
verliefde blikken mijmeren in het zomersblauw

en het jurkje
te warm gedicht
beweegt blozend
in de takken van die ene appelboom

hoe een zuchtverlangen uit een vrouw ontsnapt
het muze vuur haar dichter streelt
een hete adem vanuit haar navel
zoen verwarmend zijn lippen verleidt

er kriebelen zinneprikkels in haar schoot 
en met een vrouwelijke tederheid
fluistert ze liefdeswoorden
in de golven van zijn buik  

           ©  Merel

18 gedachten over “Zomersblauw

  1. Geen zwoele wolken vandaag, slechts stralendblauw :). Jammer, want ik had graag jouw beeldspraak vandaag nog even in mijn gedachten gehad!

    Like

  2. Nu is het al warm buiten en nu zal het nog warmer worden als ze hier dit gedicht gaan lezen! weer mooi maar een zwaar!
    groetjes, annemarieke, x

    Like

  3. … en mereltje, heb je ze ook gekeerd? Die matras bedoel ik hihi.
    Maar jij hoeft dat beslist niet te doen, als je maar verder mooie poëzie blijft plegen!

    Like

  4. mijn muze is uitgeblust mereltje:-)
    maar je gedicht heeft een zinderede inhoud…

    pheeeeew het zou mij té warm zijn voor zulke escapades:-)

    Like

Reacties zijn gesloten.