Auti-denken (2)

Algemeen 1 Minutes

je loopt je adem uit je lijf
wil niet verstrikt raken in de kronkels
die als een struikelblok in je gedachtegang bonken

maar ze zijn sneller als jezelf
aan het kruispunt van je brein
staan ze je reeds op te wachten

je verstijft
en een monotoon gezoem van woorden
springt ratelend uit je mond

ik heb met je te doen
wil je in mijn armen sluiten
maar je bent als ijs 
te koud om aan te raken  

           ©  Merel

Gepubliceerd door Merel

Gepubliceerd

16 gedachten over “Auti-denken (2)”

  3. Ik krijg hier koude rillingen van. Je kan dit prachtig stuk poëzie op verschillende manieren interpreteren.
    Een dikke knuffel,

    Like

  7. Aangrijpend, Merel! Je schrijft hier met een scalpel en toch blijft het ware poëzie: alleszeggend hard waar het moet.

    Groetje

    Like

  12. Ook ik voelde me ijs, totdat ik realiseerde wie ik miste…
    Ik heb de adem uit mijn lijf gelopen en alles hersteld.
    Inmiddels ben ik weer warm.
    Wens je een fijn weekend toe Merel.

    Like

  15. Heel krachtig verwoord hoe je iemand wil helpen maar dat het niet lukt.
    Omdat deze persoon zich in zichzelf sluit of zo.
    Je laatste strofe geeft dit schitterend weer: mooie woorden voor een triestig gevoel….

    Like

Reacties zijn gesloten.