Vandaag ontmoette ik een dichter

vandaag ontmoette ik een dichter
ik zag hoe hij het maanlicht niet echt begreep
zich wanhopig vastklampte aan een windvlaag
en zijn laatste letters zachtjes schreiden
nu ze geen schakels vonden van verbonden zijn

ik had nog wat poëzie in mijn ogen
en mijn huid tintelde zinnen
wat lichtflitsen die uit hun schaduw traden

ik nam hem mee naar die ene kamer
waar droombeelden verleidelijk naar hem keken
kleedde het maanlicht uit
en vroeg of hij het nu begreep

             ©  Merel

24 gedachten over “Vandaag ontmoette ik een dichter

  1. ik had nog wat poëzie in mijn ogen
    en mijn huid tintelde zinnen …
    Kan je de poëzie mooier omschrijven? Nee toch!
    Dankjewel merel, voor dit stukje schoonheid!

    Like

  2. Schitterend! ‘de dichter’…’dichter-bij’…in de ‘droomkamer’ Hoe dichtbij en verbonden kun je zijn? ‘Hij’ begrijpt er niets van… woorden schieten hem te kort; te mooi om te willen begrijpen…

    Like

  3. ja…jij hebt niet enkel een restje poëzie in jous ogen. Jouw hele zijn is poëzie

    Like

  4. ja…jij hebt niet enkel een restje poëzie in jouw ogen. Jouw hele zijn is poëzie

    Like

  5. Dank je Merel, hetzelfde geld voor jou, maar dat had ik in mijn gedachtespinsels al duidelijk gemaakt. ik zie je graag langskomen.

    Like

  6. Ik sta stil bij de woorden, ‘het maanlicht uitkleden’ …
    Hoe kom je er telkens weer op, om al spelend met letters zo’n mooie tekst te vormen, ik ben jaloers !

    Like

Reacties zijn gesloten.